Ochrona znaku towarowego
Znakiem towarowym może być każde oznaczenie pozwalające na odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.
Zagadnienia związane ze znakami towarowymi i udzielaniem na nie praw ochronnych reguluje ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej .
Zgodnie z wyżej wymienioną ustawą na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego przedsiębiorca nabywa prawo do wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy. Obecnie funkcjonują krajowe oraz wspólnotowe znaki towarowe.
Zarejestrowanie znaku towarowego jedynie w krajowym Urzędzie Patentowym daje ochronę tylko na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast zgłoszenie do rejestracji w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alikante wywołuje ten sam skutek, ale już we wszystkich krajach Wspólnoty.
Co do zasady nabyte prawo do znaku towarowego zalicza się do wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie bowiem z brzmieniem przepisów ustaw o podatkach dochodowych do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się jedynie nabyte przez jednostkę, stanowiące aktywa trwałe, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, w tym w szczególności prawa do znaków towarowych i wzorów użytkowych. Oznacza to, że jeżeli znak graficzny nie został nabyty przez jednostkę, lecz wytworzony we własnym zakresie, nie może zostać zaliczony do wartości niematerialnych i prawnych.
Amortyzacja nabytego odpłatnie znaku towarowego stanowi koszt zarówno dla celów bilansowych, jak i podatkowych. Pragniemy zauważyć, że opłaty poniesione na ochronę znaku towarowego (rejestrację wspólnotowego znaku towarowego) nie zwiększą wartości początkowej tego znaku. Powyższe jest podyktowane tym , że zarejestrowanie znaku towarowego we właściwym urzędzie nie warunkuje jego oddanie do używania. Są to typowe koszty pośrednie, które mają na celu zabezpieczenie wyłączności używania przez przedsiębiorcę znaku towarowego. W księgach rachunkowych odnosić powinno się je w ciężar kosztów działalności operacyjnej jednostki. Dla celów podatkowych stanowią one koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia, a więc w dniu w którym ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie faktury ( rachunku) albo innego dowodu .
Anita J. Moczadło
