Składka na Fundusz Pracy nie tylko za pracę na etacie

Składka należna za pracowników

Obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy (FP) wynika z art. 104 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Składkę na ten Fundusz pracodawca opłaca za pracownika wtedy, gdy kwota stanowiąca podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (bez stosowania ograniczenia do rocznego limitu) wynosi w przeliczeniu na okres miesiąca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę. W 2010 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 1.317 zł, jednakże dla:

• pracownika w I roku pracy wynagrodzenie to wynosi co najmniej 80% wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę - 1.053,60 zł (tj. 80% z kwoty 1.317 zł),
   
• osób wykonujących pracę w okresie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania wynosi co najmniej 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę - 658,50 zł (tj. 50% z kwoty 1.317 zł).

Składkę na FP opłaca się za okres trwania obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych w wysokości 2,45% podstawy wymiaru.

Powyższe oznacza, że jeżeli wynagrodzenie wypłacone pracownikom w danym miesiącu kalendarzowym (w przeliczeniu na okres miesiąca) jest niższe od wykazanych kwot - to przedsiębiorca nie opłaca za nich składek na FP.

Przykład

Na podstawie umowy o pracę od 1 kwietnia 2010 r. zakład zatrudnił pracownika na 1/3 etatu. Miesięczne wynagrodzenie w umowie ustalono w wysokości 900 zł. Praca ta stanowi dla niego jedyne zatrudnienie. W tym przypadku pracodawca nie będzie opłacać za tego pracownika składek na FP, ponieważ uzyskuje on oskładkowane wynagrodzenie w okresie miesiąca w kwocie niższej od minimalnego wynagrodzenia (900 zł < 1.317 zł).

Przykład

Firma zatrudniła pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy od 12 marca 2010 r. Wynagrodzenie z tytułu tego zatrudnienia pracownik będzie otrzymywał na koniec każdego miesiąca w kwocie 2.500 zł. Na koniec marca br. osobie tej wypłacono wynagrodzenie w kwocie 1.250 zł, składka na FP w tym przypadku będzie należna. Jeżeli bowiem pracownik ten przepracowałby cały miesiąc, to otrzymałby oskładkowane wynagrodzenie 2.500 zł, zatem w kwocie przewyższającej wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Płatna też za zleceniobiorców

Składka na omawiany Fundusz jest należna również za osoby świadczące pracę na podstawie umowy zlecenia lub agencyjnej albo też innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Wynika to z art. 104 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Dla celów opłacania składki na FP za pracodawcę uważa się jednostkę organizacyjną, chociażby nie posiadała osobowości prawnej, a także osobę fizyczną, jeżeli zatrudniają one co najmniej jednego pracownika.

Nie dotyczy to zleceniodawców będących jednostkami organizacyjnymi (np. spółek cywilnych). Wobec tych podmiotów na obowiązek opłacania składek na FP za zleceniobiorców nie ma wpływu to czy zatrudniają co najmniej jednego pracownika, czy też nie zatrudniają żadnego.

Przykład

Pan Jan jako przedsiębiorca zatrudnia sześciu zleceniobiorców. Miesięczne wynagrodzenie tych osób określił im w umowie zlecenia w kwocie 1.450 zł. Osoby te podlegają ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu.

I sytuacja - przedsiębiorca zatrudnia wyłącznie zleceniobiorców

Mimo że zleceniobiorcy, o których mowa, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym i ich oskładkowane wynagrodzenie w okresie miesiąca jest wyższe od minimalnego wynagrodzenia za pracę, to jednak przedsiębiorca nie opłaca za nich składek na FP.

II sytuacja - przedsiębiorca zatrudnia zleceniobiorców i pracowników

W tym przypadku za zleceniobiorców przedsiębiorca ma obowiązek opłacać składki na FP, gdyż podlegają oni obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Ich podstawa wymiaru składek na te ubezpieczenia wynosi co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę oraz pracodawca zatrudnia przynajmniej jednego pracownika.

Zlecenie i inny tytuł do ubezpieczeń

Zdarza się, że zleceniobiorca dodatkowo posiada inny tytuł do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych z ustalonym stosunkowo niskim wynagrodzeniem miesięcznym.

Wówczas składka na FP za zleceniobiorcę będzie należna również wtedy, gdy podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe jest niższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Jeżeli bowiem kwoty stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pochodzą z różnych źródeł, wówczas obowiązek opłacania składek na FP powstaje, gdy łączna kwota stanowiąca podstawę wymiaru składek z tych tytułów wynosi co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę (w przypadku pracowników w I roku pracy 80% tego wynagrodzenia). Dlatego też ważnym jest, aby zleceniobiorca uzyskujący przychody także z innego tytułu złożył zleceniodawcy stosowne oświadczenie na piśmie. Na jego podstawie wiadomo będzie w jakiej wysokości zleceniobiorca uzyskuje w okresie miesiąca wynagrodzenie z innego tytułu, a następnie czy należy opłacać za niego składkę na FP.

Podstawa prawna: ustawa z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.).

GOFIN podpowiada