Sposób realizacji płatności a sankcje w podatku dochodowym
Z dniem 1 stycznia 2020 r. zacznnają obowiązywać zaostrzone przepisy dotyczące sposobu realizacji firmowych płatności. Jest to związane z wprowadzeniem na gruncie VAT przepisów dotyczących tzw. białej listy oraz mechanizmu podzielonej płatności (MPP). Zmiany te będą miały zastosowanie do zapłaty należności w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r.
Jednocześnie omawiane przepisy, w brzmieniu znowelizowanym, nie będą miały zastosowania do płatności dotyczących kosztów zaliczonych do kosztów podatkowych przed dniem 1 stycznia 2020 r.
Z przepisów, które obowiązują jeszcze do końca 2019 r. wynika, że przedsiębiorcy, i to zarówno będący podatnikami pdof, jak i pdop, na podstawie art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292), zobowiązani są do dokonywania lub przyjmowania firmowych płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego.
Przywołany przepis stosuje się, gdy stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca i jednocześnie jednorazowa jej wartość, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł.
Przedsiębiorcy, którzy nie przestrzegają tych przepisów, nie mają możliwości obciążania kosztów podatkowych tą częścią płatności wynikającej z takiej transakcji, która została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.
Od stycznia 2020 r. nie zmienią się dotychczas funkcjonujące w tym zakresie uregulowania, jeżeli chodzi o transakcje zakupu zawierane bez pośrednictwa rachunku bankowego. Ze znowelizowanych przepisów art. 22p ustawy o pdof (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.) oraz art. 15d ustawy o pdop (Dz. U. z 2019 r. poz. 865 ze zm.) od 1 stycznia 2020 r. wynikać będzie natomiast, że gdy płatność dotycząca transakcji o wartości powyżej 15.000 zł zawartej pomiędzy przedsiębiorcami zostanie dokonana na rzecz czynnego podatnika VAT przelewem, ale na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w Wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, czyli w tzw. białej liście, to podatnicy nie zaliczą do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej została ona przelana na ten inny rachunek.
Jeżeli przed dokonaniem zapłaty podatnik zaliczy do firmowych kosztów podatkowych koszt w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji z czynnym podatnikiem VAT zostanie dokonana przelewem na rachunek inny niż z Wykazu, wówczas w tej części - w miesiącu, w którym zostanie zlecony przelew - zmniejszy koszty podatkowe, a w przypadku braku takiej możliwości - zwiększy przychody.
Omówione wyłączenie z kosztów podatkowych nie będzie jednak miało zastosowania, jeżeli podatnik dokona zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w Wykazie podmiotów i jednocześnie złoży zawiadomienie o zapłacie należności na ten rachunek do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury. Ustawowo określony termin na jego złożenie to 3 dni od dnia zlecenia przelewu.
Odrębnie szczególną regulację w omawianym zakresie ustawodawca wprowadził dla przypadków, w których podmiot trzeci (np. w związku z umową faktoringu, cesji wierzytelności, przelewu lub umowy podobnej) dokonuje zapłaty dostawcy (usługodawcy) na rachunek, który nie figuruje we wskazanym wcześniej Wykazie. W tym celu dodano do ustawy o pdop art. 12 ust. 4i-4j, a do ustawy o pdof art. 14 ust. 2h-2i. Z przepisów tych wynika, że u podatnika w takim przypadku na gruncie podatku dochodowego powstanie przychód w dniu zlecenia przelewu. Przychód ten będzie się ustalało w takiej wysokości, w jakiej płatność zostanie dokonana na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu na białej liście.
Jednak gdy płatność zostanie realizowana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu na białej liście przychód nie powstanie, jeżeli podatnik złoży zawiadomienie o zapłacie należności na ten rachunek do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie 3 dni od dnia zlecenia przelewu.
Split payment, czyli mechanizm podzielonej płatności (MPP), który obowiązuje na gruncie ustawy o VAT, polega na dokonywaniu płatności za nabyty towar lub usługę w taki sposób, że wartość sprzedaży netto wpłacana jest przez nabywcę na rachunek rozliczeniowy dostawcy. Natomiast pozostała część zapłaty, w wysokości kwoty VAT, wpłacana jest na specjalny rachunek bankowy dostawcy - rachunek VAT.
Od 1 stycznia 2020 r. art. 22p ustawy o pdof oraz art. 15d ustawy o pdop zostaną zmodyfikowane również pod kątem przepisów o obowiązkowym MPP. Będzie z nich wynikało, że gdy podatnik, pomimo zawarcia na fakturze wyrazów "mechanizm podzielonej płatności" dokona zapłaty z pominięciem tego mechanizmu za transakcje o wartości powyżej 15.000 zł - nie będzie mógł uwzględnić w rachunku podatkowym kosztu poniesionego z tego tytułu w tej części, w jakiej płatności dokonał z pominięciem MPP.
Może się także zdarzyć, że podatnik z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności dokona zapłaty za towar lub usługę już po obciążeniu ich wartością kosztów uzyskania przychodów.
W takim przypadku podatnik - w miesiącu, w którym płatność zostanie dokonana z pominięciem MPP - w części odpowiadającej tej płatności będzie zmniejszał koszty uzyskania przychodów, a w przypadku braku takiej możliwości - zwiększy przychody (przykład).
|
Przykład Załóżmy, że osoba fizyczna (prowadząca podatkową księgę, rozliczająca się według skali podatkowej) w styczniu 2020 r. zawrze transakcję zakupu towaru wymienionego w załączniku nr 15 do ustawy o VAT o wartości 17.900 zł. Na fakturze, otrzymanej od kontrahenta, będą zamieszczone wyrazy "mechanizm podzielonej płatności", zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy o VAT. Przedsiębiorca wartość faktury zaliczy do kosztów stycznia 2020 r., a zapłaci za nią w marcu 2020 r. na rachunek bankowy kontrahenta, ale z pominięciem MPP. To spowoduje, że w marcu 2020 r. zobowiązany będzie odpowiednio zmniejszyć koszty lub zwiększyć przychody podatkowe o kwotę ujętą w kosztach. |
autor: Agata Cieśla
Gazeta Podatkowa nr 100 (1662) z dnia 2019-12-16