Ukraiński przepis na leasing
Leasing na Ukrainie, podobnie jak w Rosji, z pewnością nie należy już do nowinek. Ustawa o leasingu obowiązuje u naszych wschodnich sąsiadów już niemal sześć lat, choć trzeba przyznać, że pomysłów na jej ciągłe poprawianie nie brakuje.
Leasing, w rozumieniu prawa ukraińskiego, to działalność przedsiębiorcza skierowana na inwestowanie przez leasingodawcę środków finansowych własnych i pozyskanych, w formie przekazania tych środków na wyłączne posiadanie leasingobiorcy na czas określony lub przekazanie tych środków przez wskazanych przez leasingodawcę sprzedawców, pod warunkiem opłacania rat leasingowych.
Przedmiotem leasingu mogą być zarówno nieruchomości, jak i rzeczy ruchome pod tym jednak warunkiem, że swobodny obrót nimi jest dozwolony. Szczególne ograniczenia dotyczą jedynie własności państwowej, którą wyleasingować można jedynie za zgodą organów bezpośrednio nią zarządzających.
Prawo ukraińskie wyróżnia jedynie dwa podstawowe rodzaje leasingu: finansowy i operacyjny, które jednak mogą przyjąć formę leasingu udziałowego oraz międzynarodowego, a leasing finansowy także formę leasingu zwrotnego. Z punktu widzenia polskiego przedsiębiorcy ciekawa może wydać się szczególnie jedna wskazana powyżej forma - u nas spotykana w zasadzie przy dużych kontraktach - leasing udziałowy (gdzie kilku leasingodawców tworzy konsorcjum dla sfinansowania dużej inwestycji, np. instalacji chemicznej).
Transakcja leasingu udziałowego zawierana jest na podstawie umowy wielostronnej, która ma na celu przyciągnięcie jednego z wielu kredytodawców biorących udział w leasingu i inwestującego swoje środki pieniężne. Istotne jest przy tym to, by suma inwestowanych przez kredytodawców środków pieniężnych nie przekroczyła 80% wartości przedmiotu leasingu.
Decydując się na podpisanie umowy leasingowej z ukraińskim partnerem należy pamiętać, iż dla jej ważności niezbędna jest forma pisemna. Warto też dokładnie sprawdzić, z kim zawieramy umowę - z wypłacalnością partnerów ze Wschodu wciąż bowiem bywa różnie.
