Usługa za granicą, przychód w Polsce
Niejednokrotnie polskie firmy zakupują różnego rodzaju usługi za granicą. Nie każdy przedsiębiorca jednak wie, że przy wypłacie należności za te usługi, jeżeli są one świadczone przez podmioty zagraniczne, należy zgodnie z polską ustawa o CIT (PIT) pobrać zryczałtowany podatek w wysokości 20% przychodów (tzw. podatek u źródła).
Są to usługi doradcze, konsultingowe, marketingowe, a także zakup różnych licencji na korzystanie z praw autorskich, znaków towarowych itp.
Jeżeli z państwem, do którego wypłacane są należności Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik (ale tylko gdy dysponuje certyfikatem rezydencji zagranicznego podatnika) może zastosować niższą stawkę umowną (lub w ogóle od poboru podatku odstąpić, jeżeli umowa tak stanowi).
Podatek u źródła należy zapłacić, gdy przychody zagranicznych podatników z powyższych świadczeń powstają na terytorium Polski. Powstaje jednak pytanie jak rozumieć termin, kiedy przychód powstaje na terytorium Polski? Czy konieczne jest w takim przypadku świadczenie wspomnianych usług w Polsce?
Organy skarbowe podchodzą restrykcyjnie do tej kwestii i uznają, że czynnikiem decydującym jest wypłata należności za świadczenia a nie miejsce świadczenia. Tak więc dla uznania, że przychód powstaje na terytorium Polski wystarczy, że należność (z której przychód powstaje) jest wypłacana przez polski podmiot. Za przykład niech posłuży rozstrzygnięcie Izby Skarbowej w Gdańsku (decyzja z dn. 2005.07.12, BI/4218-0012/05). Organ rozpatrywał kwestię obowiązku poboru podatku przez polskiego płatnika od należności wypłacanych zagranicznemu kontrahentowi. Podmiot z siedzibą w Hong Kongu wykonywał powierzone mu przez polskiego kontrahenta czynności w ramach przedsiębiorstwa prowadzącego działalność gospodarczą wyłącznie na terenie Hong Kongu, Chin oraz państw Dalekiego Wschodu. Zapłata następowała z Polski na rachunek bankowy firmy prowadzony w Hong Kongu. Izba Skarbowa uznała, że w takiej sytuacji decydujące znaczenie ma miejsce osiągania dochodów, nie zaś kwestia miejsca świadczenia usługi. Zatem, jeżeli świadczenia (o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2 a ustawy o CIT) są wykonywane na rzecz polskiego podmiotu (polskiego rezydenta podatkowego), niezależnie od tego czy w Polsce czy za granicą, dochodzi wówczas do osiągania przez nierezydentów dochodów na terenie Polski. Kwestia miejsca świadczenia usługi ma natomiast znaczenie w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania tzw. importu usług. Do podobnych wniosków dochodzą również inne organy skarbowe (m.in. Urząd Skarbowy w Kętrzynie w piśmie z dn. 31.03.2003 roku (US. III.423/02/03), Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w piśmie z dn. 05.02.2004 roku (US72/ROP3/423-12/04/SS)
Tak więc wypłacając należności za granicę polski płatnik nie powinien sugerować się miejscem świadczenia usługi. Jeżeli usługa ta świadczona jest za granicą, ale na rzecz polskiej firmy (np. usługa pośrednictwa handlowego, marketingowa) to w myśl przepisów podatkowych związany z nią przychód powstaje na terytorium Polski, jeżeli tylko polska firma dokonuje płatności należności. Nie zawsze wiązać się to będzie z koniecznością zapłaty podatku u źródła. Zawsze należy sięgnąć do umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (jeżeli taka istnieje), która może zwalniać polskiego płatnika z konieczności poboru podatku (dla skorzystania z umowy zawsze konieczny jednak będzie tzw. certyfikat rezydencji, czyli zaświadczenie potwierdzające, że kontrahent ma siedzibę w państwie, z którym Polska zawarła stosowną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania).
