Zwyczajowy poczęstunek kontrahentów nie ma charakteru reprezentacji
Jednym z najczęściej zadawanych organom podatkowym we wnioskach o interpretacje pytań jest możliwość zaliczania w koszty uzyskania przychodu wydatków na artykuły spożywcze podawane kontrahentom, klientom podczas spotkań biznesowych, podczas szkoleń produktowych, czy też podczas targów i wystaw itp.
Powyższa wątpliwość sprowadza się do rozgraniczenia wydatków o charakterze reprezentacji od wydatków nie noszących takiego charakteru. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów wydatki reprezentacyjne podatnika, poniesione w szczególności na zakup artykułów spożywczych i napojów.
Przepisy prawa nie definiują pojęcia reprezentacji dlatego należy w tym zakresie odnieść się do potocznego rozumienia tego terminu. Zgodnie z definicją przytoczoną w "Słowniku języka polskiego PWN" pod red. prof. Mieczysława Szymczaka, reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (t. III str. 45), zaś termin "okazały" definiowany jest jako "wspaniały, imponujący wygląd, obfitość, wystawność, przepych, wspaniałość" (t. II, str. 479), a "wystawny" jako "świadczący o zamożności, okazale urządzony, zorganizowany, bogaty, wspaniały, suty" (t. III, str. 793). Pojęcia te w sposób oczywisty odnoszą się więc do realiów życia społecznego, powszechnego odbioru zachowań tego, czy stanowią one rozpowszechniony standard, czy też wykraczając poza ten standard, uznawane są za wyszukane i zwracające uwagę.
Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2009.09.23 znak IPPB5/423-520/09-2/JC).
Analizując regulację art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy, konieczne jest w pierwszej kolejności określenie powszechnie obowiązujących standardów zachowań w kontaktach handlowych. Obecnie zaoferowanie kontrahentowi podczas spotkania - zwłaszcza dłuższego - napoju, kanapek czy drobnych słodyczy nie jest z pewnością traktowane jako przejaw szczególnej okazałości, a jedynie zwykłych dobrych manier. Na podstawie omawianej regulacji nie sposób przyjąć, że reprezentację stanowi każde działanie mające na celu utrzymanie pozytywnego wizerunku podatnika, czy też ochronę przed wywołaniem negatywnego wrażenia. Charakter taki będą miały jedynie te działania, które obecnie mogą zostać uznane za szczególnie okazałe, odbiegające od reguł przyjętych w analogicznych sytuacjach (por. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 lutego 2008 roku, sygn. akt ITPB1/415-604/07/DP).
Poczęstunek, o którym mowa jest nieodłącznym elementem spotkania czy szkolenia, służy głównemu celowi jakim jest dokonanie określonych uzgodnień z kontrahentem, przekazanie mu określonych informacji na temat działalności podatnika - ma umożliwiać sprawne i kulturalne przeprowadzanie spotkań z kontrahentami, nie stanowi zaś celu samego w sobie (por. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 18 lutego 2008 roku, sygn. akt IP-PB3-423-471/07-2/DG, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z dnia 11 września 2007 roku, sygn. akt 1472/ROP1/423-238/07/MF, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2006 roku, sygn. akt II FSK 1008/05).
Reasumując wydatki ponoszone przez Podatnika takie jak kawa, herbata, napoje niealkoholowe, słodycze, kanapki stanowią zwyczajowy poczęstunek kontrahentów, klientów i jako należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mające charakteru okazałości) mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Jarosław Włoch, Konsultant podatkowy w Departamencie Doradztwa Podatkowego Małopolskiego Instytutu Studiów Podatkowych w Krakowie
Artykuł ma charakter jedynie informacyjny i stanowi publikację zainspirowaną treścią artykułów prasowych, interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądów administracyjnych. Nie stanowi porady ani opinii podatkowej czy prawnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 i art. 31 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 1996 r. Nr 102, poz. 475, ze zm.) i jest odzwierciedleniem poglądów wyrażanych przez autorów publikacji. Małopolski Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o. nie bierze odpowiedzialności za ewentualne skutki podejmowanych decyzji na ich podstawie.
