W tym kontekście warto wspomnieć o strefie: 2041-2045 pkt, wytyczonej na bazie zniesienia 61.8 proc. Dzień wcześniej ruch wzrostowy wytracił swój impet dokładnie w tym właśnie klastrze cenowym. Wczoraj z kolei kupującym udało się doprowadzić do jego wybicia, po czym dynamika działań kreowanych przez popyt wyraźnie wzrosła.
Koniec końców kontrakty bardzo szybko przetestowały kolejne, charakterystyczne zgrupowanie zniesień: 2068-2071 pkt, wytyczone na bazie 88.6 proc. Co prawda doszło do naruszenia w/w klastra, ale ostatecznie niedźwiedzie powstrzymały tutaj swojego przeciwnika.
Na FW20M2120 zaczął rozwijać się ruch boczny. Szybko kontrakty znalazły się także w rejonie intradayowego wsparcia: 2052-2055 pkt, które przy pierwszej konfrontacji udało się wybronić (widać to dokładnie na załączonej grafice).
Kolejne fazy czwartkowej odsłony nie były już jednak łaskawe dla byków. Wymieniony obszar cenowy został ostatecznie z impetem zanegowany. Podobny scenariusz rozegrał się także z kolejnym zgrupowaniem zniesień: 2041-2045 pkt. Tak więc nagły wzrost presji podażowej stał się faktem, co tylko potwierdza z jak chimerycznym, często wręcz nieprzewidywalnym okresem mamy obecnie do czynienia.
Z punktu widzenia techniki o żadnym przełomie nie można zatem na razie mówić. Jeśli chodzi o zapory podażowe, to biorąc pod uwagę przebieg wczorajszej sesji i wyraźne problemy byków z pokonaniem oporu: 2068-2071 pkt, ten właśnie klaster cenowy uznałbym za istotny (w ujęciu intradayowym) punkt odniesienia.
Z kolei kluczowym, wybronionym zresztą ostatnio wsparciem pozostaje bardzo charakterystyczny węzeł fibo: 1997-2002 pkt, wytyczony na bazie symetrii i dwóch podstawowych zniesień: 38.2 proc. i 61.8 proc. Dopiero jego przełamanie mogłoby stać się silnym bodźcem dla niedźwiedzi, co zapewne utrwaliłoby (przynajmniej w ujęciu krótkoterminowym) tendencję spadkową. Póki co mamy do czynienia z przeciwstawnymi ruchami, kreowanymi wewnętrza średnioterminowego korytarza cenowego.
Paweł Danielewicz
