Państwo bierze, ale i daje zarobić
Skoro państwo musi pożyczać, by zbilansować wydatki, w pierwszej kolejności powinno dać na tym zarobić swoim obywatelom.
Państwo, któremu notorycznie nie domyka się budżet - a w Polsce chyba jeszcze długo wydatki będą przewyższały dochody - musi pożyczać, jak każdy, komu brakuje do pierwszego. I jak każdy dobry gospodarz, minister finansów pożyczać powinien pieniądze po możliwie najniższych kosztach. Zamiast więc brać drogie kredyty w bankach, wystawia swoje papiery dłużne, którymi są obligacje i bony. Dopóki są na nie chętni, dopóty ich oprocentowanie może być niższe niż koszty bankowych kredytów. Oczywiście kwoty, które minister finansów musi pożyczać co miesiąc, idą w setki milionów, a nawet w miliardy złotych. Dlatego w pierwszej kolejności pożycza on hurtowo, pozwalając nabywać bony i obligacje poważnym inwestorom finansowym. Tak jest taniej, szybciej i wygodniej.
Dobrze jednak, że włodarz naszej wspólnej kasy nie rezygnuje z "wdowich groszy" obywateli, którym za bardzo się nie przelewa, ale mają świadomość, że odkładanie nawet niewielkich kwot to życiowa konieczność. A poza tym skoro z potrzeb pożyczkowych państwa mogą ciągnąć zyski instytucje finansowe, w tym zagraniczni inwestorzy, to dlaczego nie dać zarobić swoim obywatelom.
I obiektywnie trzeba przyznać, że od dłuższego czasu oferta detalicznych obligacji skarbowych, a więc tych, które są ogólnie dostępne, może zaspokoić każde gusta. Są dostępne i obligacje oszczędnościowe dla tradycjonalistów, i rynkowe - dla szukających ryzyka związanego z obrotem na wtórnym rynku.
A przede wszystkim jest gwarancja. Stracić na takim oszczędzaniu nie można - chyba że państwo ogłosi upadłość. Ale wówczas - tak czy inaczej - wszyscy będziemy bankrutami.
Zbigniew Biskupski
