PKO BP zawsze państwowy
Okazuje się, że PKO Bank Polski, jest i musi - co zawsze podejrzewaliśmy - pozostać państwowy. Z bardzo prozaicznej przyczyny: ani w Polsce, ani we wszechświecie nie ma doradcy, który mógłby ten bank sprywatyzować. Czwarty już bowiem przetarg na wyłonienie doradcy przy jego prywatyzacji najprawdopodobniej skończy się fiaskiem.
Tak bowiem sformułowane są warunki przetargu, że w przyrodzie nie występuje firma, która mogłaby im sprostać. Stosunkowo niedawno prasową karierę zrobiło ogłoszenie, w którym biznesmen poszukiwał maksimum 25-letniej asystentki z biegłą znajomością języka angielskiego i niemieckiego oraz, minimum, dziesięcioletnim doświadczeniem na podobnym stanowisku. Oczywiście nie znalazł, a wszyscy podejrzewali, że ogłoszenie redagowała zazdrosna żona, która postanowiła nie dopuścić do wyłonienia stosownej kandydatki.
Tym razem w roli zazdrosnej żony występuje Ministerstwo Skarbu Państwa, które tak chce doprowadzić do prywatyzacji tego banku, żeby się - broń Boże - nie udało. Nie do końca wiadomo, o co tu chodzi. Prywatyzacja nie jest zajęciem prostym i łatwym, banków - tym bardziej. Ale nie jest niemożliwa, co udowodniła była wiceminister skarbu, Alicja Kornasiewicz, która prywatyzowała je z zadziwiającą łatwością i szybkością - jak na taśmie.
Jeżeli więc obecne kierownictwo ministerstwa skarbu nie chce prywatyzować w ogóle - a PKO BP w szczególności, co przecież mu wolno (tylko musi porozumieć się z ministrem finansów w sprawie braku wpływów z prywatyzacji), to niech to zwyczajnie powie. Bo takie pozorowanie działań pod hasłem: no chcieliśmy, ale - widzicie - nie udało się, jest trochę żałosne.
