Zakończone w piątek negocjacje nad umową prowadzono od kwietnia 2014 r. Parafowano ją w obecności szefowej dyplomacji UE Federiki Mogherini i kubańskiego ministra spraw zagranicznych Bruno Rodrigueza Parrilli.
Porozumienie określa zasady relacji politycznych między UE a Kubą, a także współpracy sektorowej i handlowej oraz pomocy zagranicznej. Nie przewiduje jednak preferencji handlowych.
Obowiązujące od 1996 r. tzw. Wspólne Stanowisko UE wobec komunistycznego państwa, przyjęte z inicjatywy ówczesnego konserwatywnego premiera Hiszpanii Jose Marii Aznara, uzależniało współpracę gospodarczą z Hawaną od postępów w przestrzeganiu praw człowieka i demokratyzacji w tym kraju.
W 2003 r. Unia zamroziła stosunki z Kubą i wprowadziła sankcje w związku z uwięzieniem przez władze w Hawanie 75 dysydentów. Kontakty wznowiono w 2008 r., gdy więźniowie polityczni wyszli na wolność, ale w praktyce współpraca była ograniczona. W ciągu niespełna sześciu lat UE przekazała Kubie ponad 80 mln euro, w tym na usuwanie skutków huraganu, programy związane z energią, kulturą i edukacją.
Dopiero pod koniec 2012 roku ministrowie spraw zagranicznych państw UE powierzyli ówczesnej szefowej unijnej dyplomacji Catherine Ashton zbadanie możliwości ewentualnego wynegocjowania dwustronnego porozumienia z Hawaną.
Pomimo początkowego sceptycyzmu niektórych państw, w tym Polski, w lutym 2014 r. kraje unijne dały zielone światło do rozpoczęcia negocjacji z Kubą o nowej umowie. Na złagodzenie stanowiska ostrożnych krajów wpłynęły - jak twierdzą dyplomaci - pozytywne zmiany na Kubie, dotyczące np. dysponowania własnością prywatną, jak również przekonanie, że być może dzięki nawiązaniu dialogu "UE będzie miała lepszą możliwość wpływu na kontynuację przemian".
Umowa UE-Kuba wymaga ratyfikacji Parlamentu Europejskiego i parlamentu Kuby.
Sprawdź: PROGRAM PIT 2015
