Zasiłki dla bezrobotnych
Czy Unia Europejska stawia jakieś wymagania w ochronie socjalnej, tzn. czy wymaga np. zasiłków dla bezrobotnych we wszystkich krajach Unii?
Wśród dokumentów Unii Europejskiej znajduje się Wspólnotowa Karta Podstawowych Praw Socjalnych, która uwzględnia wszystkie podstawowe prawa społeczne, w tym prawo do sprawiedliwego wynagrodzenia oraz prawo do zabezpieczenia społecznego w momencie pozostawania bez pracy.
Jest to jednak jedynie deklaracja polityczna, a nie źródło prawa dla krajów członkowskich. Jednym słowem Unia nie wymaga konkretnego minimum socjalnego, do którego stosować się mają państwa członkowskie.
Kraje Piętnastki stosują własne systemy opieki socjalnej. Mimo to, nie ma wśród nich takiego, który nie przewidywałby zasiłków dla bezrobotnych. Unia Europejska prowadzi ponadto własną politykę społeczną i zatrudnienia. Stawia sobie za cel poprawę życia i warunków pracy osobom zamieszkującym na terenie UE, organizowanie szkoleń służących doskonaleniu zawodowemu, ochronę przed wypadkami i chorobami zawodowymi, przyspieszenie integracji zawodowej.
W ramach polityki społecznej UE koordynuje pomoc socjalną oraz rynki ubezpieczeń społecznych, gwarantuje prawo do zrzeszania się pracowników oraz zbiorowe negocjacje pomiędzy pracownikami i pracodawcami. Głównym instrumentem realizacji jest Europejski Fundusz Społeczny. Pieniądze z tej puli przeznaczane są głównie na szkolenia zawodowe i przekwalifikowanie pracowników (głównie z sektora przemysłu).
Jakie będą korzyści dla polskiej młodzieży po wejściu do Unii Europejskiej? Korzyści mogą być różnorodne, pod warunkiem jednak, że będziemy potrafili skorzystać z oferowanych możliwości. Pierwszą z nich są szanse edukacyjne, drugą - unijne swobody, zwłaszcza przepływu osób. Jednym z celów unijnej polityki jest utworzenie otwartego europejskiego systemu edukacyjnego, w którym studenci i wykładowcy akademiccy mogliby poruszać się bez żadnych ograniczeń. Daleko jeszcze do realizacji tego postulatu, ale działania w tym kierunku już się rozpoczęły.
Działa Europejski System Transferu Punktów, pozwalający zaliczać okresy studiów na różnych uczelniach a także program Socrates, promujący wymianę studentów (w którym Polska już uczestniczy). Ponadto, w krajach Piętnastki (w przyszłości 25-tki?) obowiązuje jednolity system uznawania dyplomów uniwersyteckich.
Trzeba pamiętać, że nie wszędzie studia są bezpłatne, a kryteria kwalifikacji na studia różne, ze względu na autonomię uczelni. Po 'beztroskim' okresie nauki można starać się o uznanie kwalifikacji zawodowych w ramach jednolitego unijnego systemu. Oznacza to, że w sytuacji gdy hiszpański lekarz wyjeżdża pracować do Holandii jest on tam traktowany na równi z lekarzami holenderskimi, i odwrotnie.
Start w życie zawodowe może ułatwić otwarcie rynku pracy, swoboda świadczenia usług, jednym słowem - należenie do wspólnej przestrzeni ekonomicznej UE. Jeżeli spełnią się nadzieje na gospodarczy rozwój Polski - nie trzeba będzie wyjeżdżać do Brukseli, tylko zrealizować swój 'biznesplan' na miejscu. Wszystko to pod warunkiem, że przedstawiciele młodzieży zechcą mieć szerszy na siebie pomysł niż bycie jeno 'młodzieżą'. Z propozycji edukacyjnych i ekonomicznych trzeba będzie umieć skorzystać!
