Firmy płatnicze odpowiadają za przekazanie podatku
Obowiązujące od prawie dwóch miesięcy regulacje porządkujące rynek usług płatniczych w Polsce ułatwiają opłacanie danin należnych fiskusowi. Można je uiszczać nie tylko na poczcie czy w banku, ale także w instytucjach finansowych, okienkach kasowych w supermarketach, punktach przyjmowania opłat. Ten, kto skorzysta z takiego pośrednictwa, nie odpowiada za nieprzekazanie pieniędzy urzędowi skarbowemu.
Gotówka i przelew
W rozliczeniach z urzędem skarbowym obowiązują dwie formy płatności podatków - w tym zaliczek na podatki. Są to gotówka i przelew.
Do wpłat gotówkowych można wykorzystać nie tylko kasę urzędu skarbowego, placówkę pocztową, bank i SKOK. Od 24 października 2011 r. dozwolone jest także pośrednictwo instytucji płatniczych i biur usług płatniczych. Terminem zapłaty podatku gotówką jest dzień wpłacenia odpowiedniej kwoty w jednym z tych podmiotów.
Podatnicy rozliczający się z fiskusem bezgotówkowo mogą korzystać z usług banku, SKOK-u, a od niedawna także instytucji płatniczych. Za termin dokonania zapłaty podatku uważa się dzień obciążenia rachunku na podstawie polecenia przelewu. Jest to więc dzień, w którym zmniejszy się stan konta podatnika. Nie ma znaczenia, kiedy zostanie złożona dyspozycja przelewu, ani kiedy pieniądze wpłyną na konto urzędu skarbowego.
Nieco inaczej jest w przypadku korzystania z rachunku założonego w banku, instytucji kredytowej lub unijnej instytucji płatniczej, które nie mają siedziby bądź oddziału w Polsce. W takim wypadku za termin zapłaty podatku uważa się dzień obciążenia tego rachunku tylko wtedy, gdy uiszczona kwota znajdzie się na koncie urzędu skarbowego do końca następnego dnia roboczego po otrzymaniu od podatnika zlecenia płatniczego. Okres ten może być przedłużony o jeden dzień roboczy, jeżeli zlecenie płatnicze zostało złożone w formie papierowej. W przypadku przekroczenia tych terminów za datę zapłaty podatku uważa się dzień uznania rachunku bankowego urzędu skarbowego.
Nowe ułatwienia
Wprowadzone rozwiązania to udogodnienie przede wszystkim dla tych, którzy mogą opłacać podatki gotówką - osób prywatnych i mikroprzedsiębiorców. Do swojej dyspozycji mają bowiem nie tylko urzędy pocztowe, banki, placówki SKOK-u, ale również okienka kasowe w supermarketach czy punkty przyjmowania opłat. W tej formie najczęściej działają biura usług płatniczych. Podatek, np. od spadków i darowizn czy dochodowy od osób fizycznych, można więc uiścić przy okazji zakupów lub opłacania rachunków domowych. Ważne jest, aby korzystać z usług autoryzowanych podmiotów - spełniających ustawowe wymogi (więcej w ramce).
Wprowadzone zmiany mają mniejsze znaczenie praktyczne w przypadku firm, które muszą rozliczać się z fiskusem bezgotówkowo. Chodzi o podatników zajmujących się działalnością gospodarczą zobowiązanych do prowadzenia księgi rachunkowej lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów (z wyjątkiem mikroprzedsiębiorców). Oni muszą regulować podatki przelewem. Nie dotyczy to uiszczanej przez nich opłaty skarbowej, akcyzy, podatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Firmy zyskały w tym zakresie jedynie tyle, że płatności mogą dokonywać również z rachunku założonego w instytucji płatniczej.
Firma jak inkasent
Podatnicy, aby wywiązać się z zobowiązania wobec fiskusa, muszą w odpowiednim czasie dokonać wpłaty gotówkowej albo zlecić przelew. Nie ponoszą ryzyka nieprzekazania pieniędzy. Dostawcy usług płatniczych - banki, oddziały banków zagranicznych, instytucje kredytowe, Poczta Polska, SKOK, instytucje płatnicze, biura usług płatniczych - mają obowiązek doprowadzić do uznania rachunku urzędu skarbowego kwotą transakcji płatniczej zainicjowanej przez podatnika nie później niż do końca następnego dnia roboczego po otrzymaniu zlecenia. Termin ten nie może być przedłużony o kolejny dzień roboczy w przypadku złożenia dyspozycji w formie papierowej, jeżeli zapłata podatku jest operacją w całości wykonywaną w Polsce i w walucie polskiej.
Dostawcy usług płatniczych ponoszą odpowiedzialność podatkową na analogicznych zasadach jak inkasent. Stanowi o tym art. 55 ust. 3 ustawy o usługach płatniczych (Dz. U. z 2011 r. nr 199, poz. 1175). Firmy te odpowiadają za podatek pobrany, a nie przekazany organowi podatkowemu całym swoim majątkiem. Ponoszą również konsekwencje odsetkowe niedokonania transferu w terminie. Muszą zapłacić Skarbowi Państwa lub jednostce samorządu terytorialnego odsetki w wysokości odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.
|
Krajowa instytucja finansowa » jest to osoba prawna z siedzibą w Polsce » działa na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego » posiada kapitał założycielski o równowartości w walucie polskiej kwoty od 20 tys. euro do 125 tys. euro (w zależności od zakresu usług) » dysponuje funduszami odpowiednimi do podejmowanego ryzyka » w pewnych wypadkach musi posiadać ubezpieczenie lub gwarancję bankową zapewniającą wypłatę środków w razie niewykonania lub nienależytej realizacji transakcji zleconych przez klientów Biuro usług płatniczych » jest to podmiot prowadzący działalność wyłącznie na terenie Polski w zakresie dokonywania przekazów pieniężnych, w tym wpłat na rachunki » może to być jednoosobowy przedsiębiorca, spółka cywilna, spółka jawna, spółka z o.o. itp. - brak ograniczeń co do formy prawnej » działa na podstawie wpisu do rejestru prowadzonego przez KNF » osoba zarządzająca biurem nie może być prawomocnie skazana za przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu, przestępstwo przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo skarbowe » musi zawrzeć umowę ubezpieczenia lub gwarancji bankowej w celu ochrony otrzymanych środków Podmioty (inne niż mające już status dostawcy usług płatniczych), które w dniu 24 października 2011 r. prowadziły działalność w zakresie usług płatniczych, mogą ją kontynuować na terytorium Polski bez zezwolenia albo wpisu do rejestru przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy. |
autor: Małgorzata Żujewska
Gazeta Podatkowa nr 100 (828) z dnia 2011-12-15