Kończy mi się świadczenie rehabilitacyjne. Co robić dalej?

Zgodnie z ustawą o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego świadczenie rehabilitacyjne przysługuje na okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, ale nie dłuższy niż 12 miesięcy. Po upływie 12 miesięcy może natomiast okazać się, że leczenie nie doprowadziło do przywrócenia lub poprawienia stanu zdrowia na tyle, aby dany pracownik był zdolny do pracy. W takiej sytuacji osoby, które spełnią określone warunki, mogą ubiegać się o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje osobom, które zostały uznane za całkowicie lub częściowo niezdolne do pracy. Rentę mogą uzyskać osoby, które są niezdolne do pracy, mają wymagane okresy składkowe i nieskładkowe, nie mają ustalonego prawa do emerytury lub nie spełniają warunków do jej uzyskania, a niezdolność do pracy powstała w odpowiednich okresach, m.in. okresie pobierania świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego itd.

Ponadto, do uzyskania renty konieczny jest odpowiedni staż ubezpieczenia, który wynosi:

● 1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat,

● 2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat,

● 3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat,

● 4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat,

● 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

W celu uzyskania renty po świadczeniu rehabilitacyjnym, trzeba złożyć wniosek ERN oraz ERP-6 do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych osobiście, drogą pocztową lub elektronicznie przez PUE ZUS. Do wniosku należy dołączyć m.in.:

●      dokumenty potwierdzające okresy składkowe i nieskładkowe,

●      dokumenty potwierdzające wynagrodzenia,

●      zaświadczenie o stanie zdrowia Ol-9,

●      dokumentację medyczną,

●      wywiad zawodowy, jeżeli pozostajesz w zatrudnieniu.

Podstawą do wydania pozytywnej decyzji dotyczącej renty z tytułu niezdolności do pracy jest prawomocne orzeczenie lekarza orzecznika ZUS lub komisji lekarskiej ZUS. Lekarz może wówczas zadecydować o przyznaniu renty okresowej lub stałej, w zależności od tego, czy niezdolność do pracy została orzeczona jako całkowita, czy częściowa.

Wysokość renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy wyliczana jest zawsze indywidualnie i wynosi ona:

●      24 proc. kwoty bazowej,

●      po 1,3 proc. podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

●      po 0,7 proc. podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych,

●      po 0,7 proc. podstawy jej wymiaru za każdy rok okresu brakującego do pełnych 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, przypadających od dnia zgłoszenia wniosku o rentę do dnia, w którym rencista osiągnąłby wiek emerytalny.

Kwota bazowa wynosi natomiast 100 proc. przeciętnego wynagrodzenia pomniejszonego o potrącone od ubezpieczonych składki ZUS, określone w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych w poprzednim roku kalendarzowym. Od marca 2023 r. kwota bazowa wynosi 5540,25 zł.

Wysokość renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy z kolei wynosi 75 proc. renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

WG