Polityka taka i inna
W ostatnich dniach przebrnięcie przez sesję bez zaskakującej informacji dotyczącej negocjacji w sprawie Brexitu jest niemożliwe. W poniedziałek funt przechodził przez chwile grozy po doniesieniach, że negocjacje zmierzają ku "katastroficznemu załamaniu", chyba że UE zgodzi się na posunięcie rozmów w sprawie handlu do przodu. Przecieki pochodzą z otoczenia brytyjskiego i pokazują zaostrzenie stanowiska Londynu, nawet mimo tego, że to UE cały czas ma silniejszą rękę w tym starciu.
Spór hamujący postęp w rozmowach dotyczy kosztów separacji do zapłacenia przez Wielką Brytanię. W ostatnim przemówieniu we Florencji premier Wlk. Brytanii Theresa May zobligowała się do 20 mld EUR w trakcie okresu przejściowego, ale strona europejska widzi kwotę bliżej 60 mld EUR. Kompromis jest potrzebny i być może szczyt UE pod koniec tygodnia taki przyniesiecie, ale na razie mamy bałagan.
Z perspektywy GBP wydaje się, że gorzej już być nie może i nie można wystraszyć inwestorów niczym poważniejszym niż zerwaniem rozmów. Jeśli ryzyko polityczne ma słabnąć, uwaga powinna przerzucić się na dane makro i konsekwencje dla polityki monetarnej. A w tym temacie będzie się dziś działo sporo. Najpierw CPI ma szanse wyjść ponad 3 proc. r/r pierwszy raz od ponad 5 lat m.in. z pomocą słabego funta i drożejącej ropy naftowej. Bank Anglii największego demona widzi w rosnących cenach i po takich danych znajdzie się bliżej decyzji o podwyżce stopy procentowej w listopadzie. Tuż po danych trzech członków BoE zacznie zeznawać przed Komisja Skarbu. Nowo powołani Ramsden i Tenreyro będą pytani o swoje poglądy, a inwestorzy będą starali się ich ustawić na skali gołąb/jastrząb (choć w listopadzie zapewne oboje będą głosować zgodnie z większością). Trzecim przemawiającym będzie sam prezes Carney (ok. 12:00) i interesującym będzie, czy dane o inflacji skłonią go do bardziej precyzyjnego określenia terminu podwyżki. Na dokładkę szum wokół Brexitu raczej nie ustanie, ale łącznie więcej czynników może dziś sprzyjać funtowi.
Trump lubi Taylora, więc inwestorzy zaczęli lubić dolara. Informacje, jakoby notowania Johna Taylora w wyścigu o stołek szefa Fed wzrastały, podbiły atrakcyjność USD. Prasa donosi, że prezydent Trump ma tendencję do nominowania ludzi, z którymi utrzymuje dobre stosunki i to przemawia za Taylorem. Taylor jest traktowany jako jastrzębi kandydat. To on stworzył regułę pozwalającą oszacować optymalny poziom kosztu pieniądza w oparciu o inflację i kondycję rynku pracy i według niej stopy procentowe powinny być minimum dwukrotnie wyższe niż obecnie.
Rzecz jasna naiwnością byłoby liczenie, że jego ewentualny wybór doprowadzi do skokowego zacieśnienia, ale z drugiej strony gwarantuje, że przyszła polityka Fed nie będzie łagodniejsza od obecnie nakreślonej. A to już zdejmuje z USD pewien element niepewności, który towarzyszy wyborowi Jerome'a Powella. Mimo to wyścig nie jest jeszcze rozstrzygnięty. Trump ma się w czwartek spotkać z obecną szefową Fed Janet Yellen, a zatem ostateczna decyzja raczej pojawi się dopiero po weekendzie. Dużo czasu na spekulacje i targania kursem USD.
Konrad Białas
Dom Maklerski TMS Brokers S.A.
