Składki na PPE jako koszt uzyskania przychodu pracodawcy

W praktyce często zdarza się, że pracodawcy biorą na siebie ciężar opłacania pracownikom składek na PPE. Powstaje w takim wypadku wątpliwość, czy wydatki z tego tytułu będą stanowiły dla niego koszt uzyskania przychodu.

Przepis art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm., zwanej dalej "ustawą o CIT") stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Cytowany wyżej przepis nie tylko definiuje katalog wydatków, które mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, ale także zalicza do nich szczególne ich rodzaje, np. wydatki na zapewnienie prawidłowej realizacji pracowniczego programu emerytalnego w rozumieniu przepisów o PPE (art. 15 ust. 1d ustawy o CIT). Prawidłowa realizacja PPE polega w szczególności na terminowym i prawidłowym naliczeniu i odprowadzeniu składek podstawowych (art. 26 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o PPE). Nie ma tu znaczenia forma realizacji programu, może to być: fundusz emerytalny, umowa o wnoszenie przez pracodawcę składek do funduszu inwestycyjnego, zarządzanie zagraniczne, jak również umowa grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń (pismo MF z dnia 14 marca 2008 r., sygn. DD6/8213/46/ KWW/08/215, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 09 maja 2008 r., sygn. BPB3/4240-6/08/BG/KAN-310/08/07).

Z literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 1d ustawy o CIT wynika, że ten rodzaj wydatków jest innym, szczególnym - w stosunku do tych, o których mowa w art. 15 ust. 1 - rodzajem kosztów uzyskania przychodów. Nie uważa się jednak za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza: wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie (16 ust 1 pkt 59 ustawy o CIT).

Zdaniem judykatury, w przypadku składek na PPE nie będzie mieć zastosowania m.in. przepis art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT i wszystkie wydatki na PPE, zgodnie z art. 15 ust. 1d, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (por. np. WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 20 czerwca 2007 r., sygn. I SA/GL 1485/06). Art. 15 ust. 1 d ustawy o CIT stanowi samodzielną podstawę do zaliczania tych wydatków do kosztów (WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 15 maja 2007 r., sygn. I SA/Cd 375/06).

W świetle powyższego w praktyce nie ma żadnych wątpliwości co do tego, że składki na PPE mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

Marcin Parulski, konsultant w Departamencie Doradztwa Podatkowego Małopolskiego Instytutu Studiów Podatkowych w Krakowie

Artykuł ma charakter jedynie informacyjny i stanowi publikację zainspirowaną treścią, interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądów administracyjnych. Nie stanowi porady ani opinii podatkowej czy prawnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 i art. 31 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 1996 r. Nr 102, poz. 475, ze zm.) i jest odzwierciedleniem poglądów wyrażanych przez autorów publikacji. Małopolski Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o. nie bierze odpowiedzialności za ewentualne skutki podejmowanych decyzji na ich podstawie.