Tolerujesz - płacisz

Przepis art. 7 ust. 1 projektu ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemajacej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy. Przypomnijmy, iż dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w myśl przepisu art. 6 ust. 1 projektu.

Świadczeniem usług, zgodnie z cytowanym przepisem, jest również zobowiązanie się do powstrzymania od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Projekt ustawy wzoruje się w tym zakresie na przepisie art. 6 ust. 1 VI Dyrektywy Rady Unii Europejskiej, zgodnie z którym świadczeniem usług jest również zobowiązanie do zaniechania czynności lub znoszenia czynności lub sytuacji.

Zapis ten oznaczać powinien, iż opodatkowane zostaną transakcje polegające na zaniechaniu bądź tolerowaniu czynności lub stanów jedynie wówczas, gdy wykonywane będą w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedną ze stron uznać będzie można za bezpośredniego beneficjenta.

Biorąc pod uwagę wyjątkowo profiskalną wykładnię przepisów prawa stosowaną przez organy podatkowe należy spodziewać się niekorzystnej interpretacji powołanego zapisu.

W praktyce może więc dojść do sytuacji, w której organy stwierdzą istnienie obowiązku podatkowego u podatnika, który np. kupił grunt i pozwala byłemu właścicielowi na dokonanie na nim przez pewien czas określonych czynności. Pozwala, czyli toleruje. Toleruje, czyli płaci.