VAT: Kiedy import usług?
Nieprecyzyjne brzmienie przepisów regulujących rozliczenie podatku od towarów i usług od importu usług powoduje, iż niektórzy podatnicy naliczają podatek od wszystkich usług świadczonych na ich rzecz przez podmioty zagraniczne.
Przypomnijmy, iż stosownie do przepisu art. 2 pkt 9 ustawy o VAT importem usług jest świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.
Natomiast przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi, iż podatnikami są również osoby prawne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium kraju. Istotnym jest również, iż usługobiorca będzie podatnikiem z tytułu świadczenia na jego rzecz usługi jedynie wówczas, gdy miejscem jej świadczenia będzie terytorium Polski. O miejscu świadczenia, a więc opodatkowania usług decyduje brzmienie przepisu art. 27 i art. 28 ustawy.
Jeżeli zatem miejscem świadczenia (opodatkowania) danej usługi, na podstawie przepisu art. 27 lub art. 28 ustawy jest terytorium Polski i jednocześnie podmiotem świadczącym daną usługę jest podatnik nieposiadający siedziby na terytorium kraju, wówczas usług taka powinna być przez usługobiorcę rozliczona jako import usług.
Usługobiorca obowiązany jest wówczas wystawić fakturę wewnętrzną, w której naliczy podatek należny. Podatek ten jest równocześnie podatkiem naliczonym z tytułu importu usług podlegającym odliczeniu w miesiącu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu tej usługi.
Obowiązek podatkowy przy imporcie tych usług powstaje na zasadzie analogicznej jak przy świadczeniu tego typu usług na terytorium kraju. Do przeliczenia wartości wykazanych w walucie obcej na fakturze Spółka powinna przyjąć średni kurs bieżący, wyliczony i ogłoszony przez NBP w dniu wystawienia faktury przez świadczącego usługę. Za podstawę opodatkowania przyjąć należy kwotę, jako usługobiorca obowiązany jest zapłacić.
Na podstawie powyższego większość organów podatkowych stoi na stanowisku, iż każda usługa, której miejscem świadczenia, a więc opodatkowania jest Polska, wówczas bez względu na pochodzenie podmiotu świadczącego usługę, polski podatnik powinien rozpoznać import usług.
Wydaje się jednak, iż taki sposób rozliczenia nie jest wolny od ryzyka wzruszenia przez organy podatkowe. Literalne brzmienie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy jednoznacznie wskazuje, iż świadczącym usługę musi być podatnik, a więc podatnik podatku od wartości dodanej.
W przypadku usług świadczonych przez podmioty pochodzące z państw, w których nie obowiązuje podatek od wartości dodanej, a także nawet jakikolwiek jego odpowiednik, trudno mówić, iż świadczone są one przez podatnika. W konsekwencji istnieje naszym zdaniem ryzyko, iż usługa ta zostanie potraktowana jako neutralna dla rozliczeń VAT.
