Blask Grzegorza Wspaniałego blednie

Z rządu odszedł Marek Belka, który miał być nadzieją na jakościową zmianę w pracy ministra finansów - popierany przez prezydenta, wykształcony, rozsądny i rozważny. Marek Belka jednak nie wytrzymał - nie mogąc realizować swojej polityki sanacji finansów publicznych, zaproponował budżet pod dyktando polityków, i zgasił światło.

I tu pojawił się - wyciągnięty przez premiera z polityczno-gospodarczego niebytu - Grzegorz Kołodko. Długowłosy, trochę wystraszony, ale zwarty i gotowy. Wizyta u fryzjera, dwa tygodnie pracy w ciszy gabinetu i oto mamy ministra finansów, który stara się podnieść Polaków na duchu, a gospodarkę ze stagnacji.

Zrewidowany przez ministra Kołodkę budżet spełnił oczekiwania medialne - deficyt spadł poniżej 40 mld zł. Przy okazji minister zaczął uprawiać ewangelizację sukcesu. Zaroiło się także od bezprecedensowych aktów prawnych - oddłużania małych i dużych, abolicji podatkowej, deklaracji majątkowych, zwiększania uprawnień skarbówki.

Także styl sprawowania urzędu przez Grzegorza Kołodkę odbiega od zwyczajów. Minister występuje tylko w mediach publicznych, "Trybunie" i "Financial Times". Na konferencjach prasowych pojawiły się rekwizyty - marchewki, szczęki, nożyczki, afisze i butelki z podejrzaną zawartością.

Z kolei biuro prasowe resortu, miast informować, prostuje - co tylko się da i gdzie tylko się da.

Tak zwani analitycy podkreślali, że medialna strategia Grzegorza Kołodki jest słuszna - stara się tchnąć wiarę w społeczeństwo, w biznesmenów. I trudno się z tym nie zgodzić. Problem w tym, że propagandzie sukcesu nie towarzyszą działania, zmierzające do tego, czego polska gospodarka potrzebuje najbardziej - reformy i sanacji finansów publicznych. Co prawda minister finansów obiecuje, że od 2003 r. weźmie się za sztywne wydatki budżetu. Jednak obiecujących było już wielu.

Tymczasem, z niecierpiącym sprzeciwu wyrazem twarzy, minister szuka metod szybkiego łatania dziury budżetowej. Oficjalnie działania resortu zmierzać mają do likwidowania szarej strefy. I może tak by było, gdyby Grzegorz Kołodko zrozumiał, w czym tkwi problem. A problem tkwi właśnie w tym, czego minister na razie się boi - reformie budżetu.

Polska szara strefa bierze się stąd, że państwo z roku na rok wysysa coraz więcej pieniędzy, by przeznaczyć je na politycznie wrażliwe grupy społeczne. Dlatego ludzie i firmy uciekają od podatków. Dopóki więc nie zreformuje się finansów publicznych, dopóty propaganda sukcesu będzie czczą gadaniną, a ministrowi pozostanie robienie dobrej miny do złej gry i powtarzanie, że przyjdzie czas rozprawić się ze szkodnikami - czyli wszystkimi, którzy ośmielają się krytykować czy poddawać w wątpliwość geniusz wicepremiera.

Prawdziwych problemów tego kraju nie rozwiąże się przygotowanymi na kolanie aktami prawnymi, które będą niezgodne z Konstytucją. Warto o tym pamiętać, zwłaszcza,gdy jest się ministrem finansów.