Nowelizacja ustawy o podatku od osób fizycznych i prawnych

Rząd stwierdza, że propozycja poselska nie jest prawidłowa, bowiem oznacza w praktyce uznanie za koszty uzyskania przychodów wpłaty pracodawców na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Obowiązek uiszczania takich wpłat ustawodawca nałożył na pracodawców zatrudniających co najmniej 25 pracowników (w przeliczeniu na pełny etat), niezatrudniających jednocześnie wymaganej ustawą liczby osób niepełnosprawnych.

Wpłaty te z jednej strony stanowią sankcję ustawową dla pracodawców, którzy nie spełniają zadań z zakresu zatrudnienia i rehabilitacji osób niepełnosprawnych, z drugiej zaś - mają stymulować pracodawców do zatrudniania niepełnosprawnych. Nie są to więc, jak twierdzą projektodawcy nowelizacji, obowiązkowe opłaty pracodawców, gdyż zależą od jego woli zatrudnienia lub nie osób niepełnosprawnych. Zaliczenie wpłaty na PFRON w koszty uzyskania przychodów osłabiłoby jej sankcyjny i stymulacyjny charakter. Byłoby to sprzeczne z intencją ustawodawcy, a jednocześnie oznaczałoby finansowanie przez budżet państwa części nałożonej sankcji finansowej. Ponadto stanowiłoby odstępstwo od przyjętej w ustawach podatkowych zasady, że wszelkie wpłaty o charakterze sankcyjnym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Zatrudniając osoby niepełnosprawne pracodawcy nie są zobowiązani do płacenia składki na PFRON, a zaoszczędzone środki mogą przeznaczyć na rozwój firmy, a tym samym tworzenie nowych miejsc pracy. Jednocześnie zmniejszają bezrobocie wśród osób i tak pokrzywdzonych przez los.

Z uzasadnienia poselskiego projektu wynika, że budżet otrzymałby w 2003 roku dodatkowo ok. 10 mln zł. Nie podano jednak sposobu oszacowania takich korzyści. Natomiast z szacunków rządu wynika, że przyjęcie poselskiego rozwiązania zmniejszyłoby wpływy do budżetu o 250-300 mln zł. Taki ubytek nie jest przewidziany w ustawie budżetowej na 2003 rok.

Z tych względów nie można poprzeć poselskiego projektu.