Prawo ma popierać inwestycje

Obowiązująca ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym z 7 lipca 1994 r. już za kilka miesięcy może zostać zmieniona. Zastąpić ją może rządowa ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i to już od 1 stycznia 2003 r. Obecnie jest ona przedmiotem prac w parlamencie.

Projekt rządowy bazując w dużej mierze na wcześniejszych uregulowaniach, poprawia krytykowane dotychczas przepisy. Politykę przestrzenną gminy będzie, jak nadal określać studium uwarunkowań i kierunki zagospodarowania przestrzennego. Zapisy studium i ustalania planu miejscowego będą musiały być spójne. Nowością będzie konieczność upublicznienia studium. Uproszczony zostanie proces sporządzania i uchwalania planu miejscowego poprzez zlikwidowanie możliwości dwukrotnego zaskarżania do Naczelnego Sądu Administracyjnego tych samych ustaleń planu. Możliwe będzie jedynie jednorazowe zaskarżenie do NSA, przez osobę mającą w tym interes prawny.

Do planu będą dołączone również prognozy dotyczące skutków finansowych będących konsekwencją uchwalonego planu. Zostaną w nich uwzględnione odszkodowania, działki zastępcze, jeżeli okaże się, że plan powoduje ograniczenie prawa własności. Do uchwały rady gminy dołączone zostaną plany związane z rozmieszczaniem na danym terenie urządzeń technicznych z jednoczesnym podaniem terminu budowy. Decyzja o warunkach zabudowy (w przypadku braku planu miejscowego) będzie mogła być wydana, gdy: co najmniej jedna działka sąsiednia dostępna z tej samej drogi publicznej, musiałaby być zbudowana tak, aby kontynuowana była linia zabudowy, gabaryty obiektów i intensywność zabudowy itd. (gdyby teren był objęty zgodą na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne). Projekty tego typu będą zatwierdzane przez osoby posiadające specjalne uprawnienia.