Rząd przeciw bezrobociu

Rada Ministrów przyjęła pakiet projektów nowelizacji ustaw związanych z realizacją "Harmonogramu działań rządu na rzecz wspierania przedsiębiorczości i powstawania nowych miejsc pracy". Są to:

a) projekt nowelizacji ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o podatku dochodowym od osób prawnych.

W obu ustawach o podatku dochodowym przewiduje się uregulowanie w sposób kompleksowy zagadnień podatkowych, dotyczących umów leasingu.

Zmiany polegają na:

1. Dostosowaniu przepisów podatkowych do Kodeksu cywilnego.

Z projektu wynika, że przez umowę leasingu należy rozumieć umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę na mocy której jedna ze stron zwana "finansującym" oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie zwanej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

2. Określeniu w sposób jasny i jednoznaczny skutków podatkowych umów leasingu związanych z długością okresu na jaki zostały zawarte oraz prawem do dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez strony umowy:

a) w czasie trwania umowy leasingu,

b) po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy w przypadku:

- przeniesienia własności przedmiotu umowy leasingu na korzystającego leasingobiorcę;

- oddania przedmiotu leasingu do dalszego używania korzystającemu;

- przeniesienia przedmiotu leasingu na osobę trzecią.

Wskazano jednoznacznie co będzie przychodem, a co kosztem uzyskania przychodów po stronie finansującego (leasingodawcy), jak i korzystającego (leasingobiorcy).

Umowy podobne do umowy leasingu, ale nie spełniające określonych ustawowo warunków dla potrzeb podatku dochodowego traktowane będą jako umowy najmu lub dzierżawy.

3. Uregulowaniu kwestii związanych z zawieraniem przez finansującego (leasingodawcę) z bankami usług forfaitingu niewłaściwego.

Proponuje się, aby dla celów podatku dochodowego umowy te traktować jak umowy pożyczki.

4. Zwiększeniu limitu z 10.000 do 15.000 EURO umożliwiającego zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych i składek na ubezpieczenia dobrowolne - dotyczących samochodów osobowych.

b) projekt nowelizacji ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W dokumencie proponuje się rozszerzenie zakresu osób, których zatrudnienie nie stanowi przeszkody do opodatkowania w formie karty podatkowej lub nie powoduje zwiększenia wysokości podatku.

Zmiany te mają na celu zwiększenie liczby zatrudnianych:

1. z jednego do czterech absolwentów skierowanych przez urząd pracy do odbywania stażu u pracodawcy;

2. nie więcej niż o trzech bezrobotnych lub absolwentów w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu bezrobociu, zarejestrowanych w urzędzie pracy; w stosunku do bezrobotnych okres zarejestrowania w urzędzie pracy musi trwać co najmniej 6 miesięcy;

3. z trzech do sześciu pracowników w przypadku pracodawców prowadzących działalność gospodarczą na terenie gmin dotkniętych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym;

4. z dwóch do pięciu pracowników w przypadku osób prowadzących gospodarstwo rolne i wykonujących jednocześnie pozarolniczą działalność gospodarczą w miejscowości o liczbie mieszkańców do 5 tys.

W sytuacjach takich stawka karty podatkowej nie ulega zmianie. Natomiast jeśli pracodawca rozwiąże umowę o prace chociażby z jedną z osób, o których mowa w punkcie 2, stawkę karty podatkowej podwyższa się o 50 proc. poczynając od miesiąca następującego po miesiącu którym nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę, w okresie do upływu trzech miesięcy, licząc od dnia zawarcia umowy

Zaproponowane rozwiązania mają na celu stworzenie pracodawcom opłacającym podatek dochodowy w formie karty podatkowej korzystnych warunków do zwiększenia zatrudnienia osób bezrobotnych i absolwentów.

c) projekt nowelizacji ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz ustawy Prawo budowlane.

Celem wprowadzenia zmian jest ułatwienie otrzymywania zezwoleń budowlanych w spornych sprawach przez nałożenie zwrotu przeciwnikowi przez stronę przegrywającą kosztów postępowania. Powinno to ograniczyć tamowanie postępowania administracyjnego przez osoby pośrednio zainteresowane w ostatecznym rozstrzygnięciu, a często narażające inwestora, poza dotkliwymi opóźnieniami, na dodatkowe koszty.

Szybkie wprowadzenie zmian, obejmujące także sprawy w toku, powinno ograniczyć nieodpowiedzialne hamowanie postępowań administracyjnych, związanych z inwestycjami budowlanymi.

d) projekt nowelizacji ustawy Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Doświadczenia zebrane w czasie obowiązywania ustawy Prawo budowlane umożliwiają opracowanie propozycji głębszych zmian i udoskonalenie regulacji zawartych w tej ustawie. Nowelizacja ma także na celu uporządkowanie niektórych kwestii formalnych i uproszczenie procedur administracyjnych.

Od wejścia w życie Prawa budowlanego (1 stycznia 1995 r.) minęło ponad 6 lat. W tym czasie dokonano kilkunastu nowelizacji, które spowodowane były koniecznością skorygowania niedociągnięć legislacyjnych, dostrzeżonych w trakcie stosowania przepisów oraz dostosowania przepisów do zmian kompetencyjnych, będących wynikiem reformy centrum administracji państwowej (w 1997 r.) oraz reformy samorządowej (1999 r.).

Zaproponowane zmiany są w dużej mierze wynikiem prac Zespołu do Spraw Odbiurokratyzowania Gospodarki przy Komitecie Ekonomicznym Rady Ministrów, jak i propozycji zgłoszonych przez środowiska inwestorów i stowarzyszenia zawodowe. Po ich wprowadzeniu należy się spodziewać, że w wielu wypadkach zostaną uproszczone procedury uzyskiwania pozwoleń na budowę, a w odniesieniu do niektórych robót budowlanych przewidywane jest zwolnienie z obowiązku uzyskiwania pozwolenia na ich wykonanie, co w sposób diametralny poprawi pozycję inwestora. Natomiast zmiana upoważnień ustawowych porządkuje kwestie właściwości organu do wydawania aktów wykonawczych w dziedzinie architektury i budownictwa.

Projekt ustawy jest jednym z elementów tworzenia spójnego systemu procedur postępowania w procesach inwestycyjnych i budowlanych.

Polskie rozwiązania prawne nie przewidują specjalnego wspierania inwestorów - poza ustawą o specjalnych strefach ekonomicznych. Dlatego Rada Ministrów zaakceptowała projekt ustawy o wspieraniu inwestycji, w którym przewidziano nowe instrumenty sprzyjające tworzeniu miejsc pracy oraz zwiększaniu kwalifikacji pracowników.

W projekcie przewiduje się możliwość wsparcia finansowego przy tworzeniu miejsc pracy (3500 euro na jedno) oraz maksymalnie do 1150 euro na szkolenie jednego pracownika. Zakładany pułap wartości inwestycji (10 mln euro) preferuje duże inwestycje. Jednocześnie ze wsparcia finansowego będą mogli skorzystać przedsiębiorcy, którzy utworzą 20 nowych miejsc pracy, co oznacza rozszerzenie grona beneficjentów ustawy o małych i średnich przedsiębiorców.

W przypadku rozbudowy lub modernizacji istniejącego zakładu pułap wartości inwestycji określono na 1,5 mln euro pod warunkiem utrzymania 200 miejsc pracy lub 100 w obszarach wsparcia (charakteryzujących się m.in. wysokim bezrobociem i niskim PKB na osobę).

W projekcie ustawy określono warunki i system przyznawania wsparcia finansowego przedsiębiorcom oraz sposób monitorowania jego wykorzystania zgodnie z ustawą o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców, a także innymi aktami prawnymi.

Ustawa zwiększy atrakcyjność inwestowania w Polsce. Będzie ona instrumentem wspierającym tworzenie nowych miejsc pracy, powstawanie inwestycji, w tym zagranicznych, w regionach wymagających wsparcia.

Ustawa zapewnia jednakowe traktowanie inwestorów krajowych i zagranicznych, co jest zgodne z prawem Unii Europejskiej.

Przewiduje się, że łączne nakłady inwestycyjne, będące konsekwencją ustawy, w ciągu roku wyniosą co najmniej 685 mln euro, przy czym w pierwszym roku inwestycje pochłoną 340 mln euro, dzięki czemu powstanie 15.000 miejsc pracy.

Ze względu na szczególne okoliczności związane z rozpoczętym procesem rokowań nad kontraktami wojewódzkimi oraz ustawowym wymogiem zakończenia tych rokowań nie później niż 30 dni od dnia ogłoszenia ustawy budżetowej, pilne znowelizowanie rozporządzenia w sprawie przyjęcia Programu wsparcia na lata 2001-2002 stało się priorytetem polityki regionalnej w Polsce.

Nowelizacja powyższego rozporządzenia zawiera korekty w dotychczasowym Programie wsparcia rozwoju regionalnego, wynikające m.in. ze zmian kwot przewidzianych na wsparcie regionów i struktury tych środków w ustawie budżetowej na 2001 rok. Najistotniejsze zmiany dotyczą m.in. zwiększenia wielkości krajowych środków budżetowych i nowej ich struktury oraz przeznaczenia w ustawie budżetowej dodatkowo 95 mln zł na warszawskie metro, co spowodowało istotne zmiany w strukturze udziałowej środków przewidzianych dla województw.

Ponadto w oparciu o weryfikację danych statystycznych zwiększono liczbę obszarów wsparcia wyznaczonych na podstawie kryterium wysokiego, długotrwałego bezrobocia.

Bardzo istotną zmianą jest włączenie do Programu wsparcia zadań i środków ministrów właściwych, które są terytorialnie ukierunkowane i realizują cel generalny tego programu (zwiększenie konkurencyjności regionów i zapobieganie marginalizacji niektórych obszarów).

W efekcie środki na realizację Programu wsparcia w latach 2001 - 2002 zostały prawie podwojone - z kwoty 5,9 mld zł do wysokości 10,1 mld zł.

Po zmianach Program wsparcia na lata 2001-2002 obejmować będzie następujące limity środków w ramach których mogą być zawarte kontrakty wojewódzkie:

- w części obejmującej zadania wynikające z programów wojewódzkich

a) w roku 2001 - 2.724. 860 tys. zł;

b) w roku 2002 - 3.220. 540 tys. zł;

- w części obejmującej właściwych ministrów:

a) w roku 2001 - 1.713. 519 tys. zł;

b) w roku 2002 - 2.540. 008 tys. zł.