Jan Krzysztof Ardanowski

Ardanowski zaangażował się w działalność opozycyjną już na początku lat 80. XX wieku. W listopadzie 1980 roku wstąpił do Niezależnego Zrzeszenia Studentów (NZS), a w 1981 roku uczestniczył w strajkach studenckich, zarówno po prowokacji bydgoskiej, jak i w obronie praw studentów. 

Jego aktywność opozycyjna obejmowała również redagowanie opozycyjnego pisma „Indeks”. To zaangażowanie wykształciło w nim ducha walki o sprawiedliwość i wprowadzenie zmian, co miało wpływ na jego późniejszą działalność polityczną. 

W 1985 roku ukończył studia na Wydziale Rolniczym Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy i zajął się prowadzeniem własnego gospodarstwa rolnego w miejscowości Krobia pod Toruniem. Jego zaangażowanie w rolnictwo oraz praktyczne doświadczenie jako rolnik pomogły mu zbudować solidne podstawy do kariery w administracji związanej z rozwojem wsi i rolnictwem. 

W latach 90. Ardanowski związał się z Polskim Stronnictwem Ludowym - Porozumieniem Ludowym, a w 1998 roku został radnym sejmiku kujawsko-pomorskiego z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność. Jego polityczna kariera nabrała tempa, gdy w 2001 roku dołączył do Prawa i Sprawiedliwości. Jego umiejętności i wiedza na temat rolnictwa sprawiły, że szybko zdobył zaufanie w strukturach partii. 

W latach 2003–2007 pełnił funkcję prezesa Krajowej Rady Izb Rolniczych, a następnie został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Jako wiceminister w rządzie PiS-u, Ardanowski angażował się w kwestie związane z rolnictwem, wspierając rozwój obszarów wiejskich i podejmując działania na rzecz wsparcia polskiego rolnictwa na arenie krajowej i międzynarodowej. 

Po zakończeniu kadencji rządu w 2007 roku, Jan Krzysztof Ardanowski został doradcą prezydenta Lecha Kaczyńskiego ds. wsi i rolnictwa. Na tym stanowisku odpowiadał za kształtowanie polityki rolniczej prezydenta i współpracę z organizacjami rolniczymi. 

W czerwcu 2018 roku, na wniosek premiera Mateusza Morawieckiego, prezydent Andrzej Duda powołał Jana Krzysztofa Ardanowskiego na stanowisko ministra rolnictwa i rozwoju wsi, zastępując Krzysztofa Jurgiela. Jako minister, Ardanowski podejmował liczne działania na rzecz poprawy sytuacji rolników, w tym reformy dotyczące hodowli zwierząt i ochrony zdrowia zwierząt. Jego kadencja była jednak również źródłem kontrowersji. 

W jednym z najważniejszych momentów swojej kariery, Ardanowski zapowiedział rezygnację z planów wprowadzenia zakazu hodowli zwierząt futerkowych oraz ubój rytualny w Polsce, co spotkało się z krytyką ze strony organizacji proekologicznych. Ardanowski podejmował również działania mające na celu walkę z afrykańskim pomorem świń (ASF), koncentrując się na odstrzale dzików, co z kolei wywołało protesty wśród środowisk ekologicznych. 

Jego ministerialna kadencja zakończyła się we wrześniu 2020 roku, kiedy to został zawieszony w prawach członka Prawa i Sprawiedliwości za głosowanie przeciwko nowelizacji ustawy o ochronie zwierząt. Wkrótce po tym odszedł ze stanowiska ministra, a kilka miesięcy później został przywrócony w prawach członka partii. 

Po zakończeniu swojej kadencji jako minister rolnictwa, Ardanowski kontynuował działalność polityczną. W grudniu 2020 roku prezydent Andrzej Duda powierzył mu przewodnictwo Rady ds. Rolnictwa i Obszarów Wiejskich, która miała za zadanie doradzanie prezydentowi w kwestiach związanych z rozwojem rolnictwa. 

W wyborach parlamentarnych w 2023 roku Jan Krzysztof Ardanowski ponownie uzyskał mandat poselski, zdobywając ponad 28 tysięcy głosów. Po reelekcji do Sejmu, zasiadł w Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, kontynuując pracę nad reformami w sektorze rolnym. 

W lipcu 2024 roku Ardanowski podjął decyzję o opuszczeniu Prawa i Sprawiedliwości oraz klubu parlamentarnego tej partii. Jego krok związany był z różnicami poglądów na temat kierunku polityki rolnej w Polsce. Związał się z kołem poselskim Kukiz’15, co świadczyło o jego chęci dalszego zaangażowania w życie polityczne kraju, lecz z innymi ugrupowaniami. 

Jan Krzysztof Ardanowski jest żonaty, ma pięcioro dzieci. Oprócz działalności politycznej i rolniczej, pasjonuje się historią, szczególnie okresem II wojny światowej. Efektem jego amatorskich badań nad losem Żydówek zmuszanych do pracy podczas wojny była wydana książka, której współautorem był Paweł Sztama.