Valdis Dombrovskis

Dombrovskis zyskał solidne podstawy edukacyjne, studiując na wydziale matematyczno-fizycznym Uniwersytetu Łotwy w Rydze, gdzie w latach 1989-1996 zdobył licencjat i magisterium.

Jego pasja do nauki nie ograniczała się jednak tylko do fizyki - równocześnie zdobył dyplom z ekonomii na Ryskim Uniwersytecie Technicznym. Dodatkowo, jego edukacja obejmowała także studia fizyczne na Uniwersytecie Johannesa Gutenberga w Moguncji oraz doktorat na wydziale inżynierii elektrycznej Uniwersytetu Marylandu w College Park.

Jako naukowiec, Dombrovskis początkowo pracował w instytutach badawczych, zarówno na Łotwie, jak i w Niemczech oraz Stanach Zjednoczonych. Praca w instytutach fizyki ciała stałego i półprzewodników stanowiła istotny etap jego kariery akademickiej.

Jego zainteresowania naukowe zostały wzbogacone o doświadczenie zdobyte w Banku Łotwy, gdzie w 1998 roku rozpoczął pracę w zarządzie polityki pieniężnej. Tam przeszedł przez różne stanowiska, od specjalisty do głównego ekonomisty, co przygotowało go do przyszłych wyzwań w polityce gospodarczej.

W 2002 roku Dombrovskis współtworzył partię Nowa Era, którą kierował były prezes Banku Łotwy, Einars Repše. Sukces Nowej Ery w wyborach parlamentarnych tego samego roku przyniósł mu mandat posła oraz stanowisko ministra finansów w rządzie Repšego.

Jako minister finansów, Dombrovskis odgrywał kluczową rolę w zarządzaniu finansami państwa w okresie kluczowych reform gospodarczych, które miały na celu stabilizację łotewskiej gospodarki.

W 2004 roku, Dombrovskis został wybrany do Parlamentu Europejskiego, gdzie zasiadał w Komisji Budżetowej i przystąpił do frakcji Europejskiej Partii Ludowej. Jego praca na arenie międzynarodowej umocniła jego reputację jako kompetentnego i zaangażowanego polityka.

26 lutego 2009 roku, w trudnym okresie globalnego kryzysu finansowego, Dombrovskis został desygnowany na stanowisko premiera Łotwy przez prezydenta Valdisa Zatlersa. Rząd, który objął 12 marca 2009 roku musiał zmierzyć się z najpoważniejszymi wyzwaniami gospodarczymi, jakie stanęły przed Łotwą od czasu odzyskania niepodległości.

Pod jego przewodnictwem, Łotwa wdrożyła surowe programy oszczędnościowe i reformy strukturalne, które umożliwiły krajowi wyjście z kryzysu i powrót na ścieżkę wzrostu gospodarczego.

Jako premier, Dombrovskis nie tylko zdołał ustabilizować sytuację ekonomiczną kraju, ale również poprowadził Łotwę ku członkostwu w strefie euro, które nastąpiło w 2014 roku.

Jego rządy były jednak również naznaczone tragicznymi wydarzeniami, takimi jak katastrofa budowlana w Rydze w 2013 roku, która skłoniła go do przyjęcia politycznej odpowiedzialności i podania się do dymisji.

Po zakończeniu pełnienia funkcji premiera, Dombrovskis kontynuował karierę polityczną na szczeblu europejskim. W 2014 roku został wybrany do Parlamentu Europejskiego, ale zrezygnował z objęcia mandatu, gdyż otrzymał nominację na wiceprzewodniczącego Komisji Europejskiej.

W KE, pod przewodnictwem Jean-Claude'a Junckera, Dombrovskis objął stanowisko komisarza ds. euro i dialogu społecznego. Po rezygnacji Jonathana Hilla, jego portfolio zostało rozszerzone o stabilność finansową, usługi finansowe i unię rynków kapitałowych.

W 2019 roku, po raz kolejny wybrany na europosła, ponownie zrezygnował z mandatu, aby kontynuować pracę w Komisji Europejskiej, tym razem pod przewodnictwem Ursuli von der Leyen. Jako wiceprzewodniczący wykonawczy KE, odpowiedzialny za gospodarkę, która służy ludziom, Dombrovskis był kluczową postacią w działaniach mających na celu przeciwdziałanie skutkom pandemii COVID-19 w Europie. W 2020 roku powierzono mu także stanowisko komisarza ds. handlu, co dodatkowo zwiększyło jego wpływ na politykę europejską.

Za swoje zasługi w wyprowadzeniu Łotwy z kryzysu gospodarczego oraz za wkład w stabilność finansową Europy, Dombrovskis otrzymał liczne odznaczenia i wyróżnienia. W 2011 roku otrzymał nagrodę fundacji Friedrich-August-von-Hayek-Stiftung, a w 2012 roku został odznaczony Orderem Krzyża Ziemi Maryjnej I klasy przez Estonię.

Wśród innych prestiżowych odznaczeń znajdują się Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii oraz Wielki Oficer Orderu Trzech Gwiazd Łotwy. Ukraina przyznała mu Order Księcia Jarosława Mądrego, zarówno II, jak i I klasy.