Podatek deszczowy

Betonoza i brukowanie dominują w krajobrazie miejskim i przemysłowym, tworząc standardowe otoczenie w centrach miast, przy budynkach, halach czy sklepach. To powszechne rozwiązanie, które wydaje się wygodne i łatwe w utrzymaniu. Jednakże konsekwencje mogą być znacznie poważniejsze, nie tylko pod względem estetycznym. 

Nadmierne użycie betonu ogranicza zdolność gleby do zatrzymywania wody, czyli retencji. Retencja wody to umiejętność magazynowania jej i zatrzymywania przez pewien czas w danym środowisku. Kluczowym czynnikiem retencji jest możliwość wnikania wody w glebę, co jest ograniczone w przypadku obszarów pokrytych betonem. 

Podatek deszczowy ustalany jest przez lokalne władze, wpływa na budżet państwa. Jego wysokość zależy od wielkości nieruchomości i dostępności urządzeń retencyjnych, jak zbiorniki na deszczówkę - z różnymi stawkami za metr kwadratowy w zależności od tych czynników. Oblicza się go mnożąc stawkę opłaty przez powierzchnię zabudowaną i czas. 

Przykładowo: dla zabudowanej nieruchomości bez zbiornika na deszczówkę roczny podatek może wynieść 1278 zł. Niezapłacone opłaty za pięć lat wstecz mogą generować znaczne koszty z odsetkami. Ustalanie stawek i ich inkasowanie leży w gestii wójtów i burmistrzów, a ich niejasności mogą prowadzić do sporów, szczególnie w kwestii definicji nieruchomości i systemu kanalizacji. 

W orzecznictwie wojewódzkich sądów administracyjnych zaczyna się wykształcać stanowisko, że system kanalizacji nie może być jedynie wewnętrznym elementem, na przykład w ramach jednego zakładu lub nieruchomości. Musi być on powiązany z systemem zewnętrznym, na przykład gminnym i służyć obszarowi większemu niż tylko ta konkretna nieruchomość. 

Proste odprowadzenie deszczówki do rowu także nie jest uznawane za wystarczający system kanalizacji. Najczęstszym zarzutem podnoszonym w skargach jest brak przeprowadzenia oględzin nieruchomości lub niewystarczające zbadanie jej stanu przez organy administracji. 

Aby zmniejszyć wysokość podatku od deszczu lub go uniknąć można podjąć kilka działań, takich jak: łączenie działek, budowa zbiorników retencyjnych, usuwanie elementów betonowych lub nasadzenie zieleni. Ważne jest także sprawdzenie czy nieruchomość jest podłączona do systemu kanalizacyjnego, ponieważ w niektórych przypadkach opłaty mogą być nakładane za odprowadzanie deszczówki do kanalizacji miejskiej. 

Pełne uniknięcie tego podatku w przypadku obszaru zabudowanego jest raczej trudne. Jednak można zmniejszyć powierzchnię zabudowy do wymaganego minimum lub podczas budowy wykorzystać materiały i technologię, które umożliwią odprowadzenie wody. 

Warto także zainwestować w specjalne urządzenia retencyjne, np. zbiorniki na deszczówkę, co może zmniejszyć wysokość podatku. 

Zgodnie z przepisami prawa wodnego, opłata za usługi wodne obejmuje również przypadki, gdy na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m² wykonywane są prace budowlane lub instalowane obiekty trwale związane z gruntem, co prowadzi do zmniejszenia naturalnej retencji terenowej.

Gdy ten proces powoduje, że więcej niż 70 proc. powierzchni nieruchomości zostaje wyłączone z obszarów biologicznie czynnych i nie jest objęta systemami kanalizacji otwartej lub zamkniętej, właściciele tych nieruchomości będą musieli zapłacić podatek od deszczu. 

To oznacza, że osoby posiadające duże nieruchomości, gdzie znaczna część została zabetonowana (co ogranicza retencję wody i uniemożliwia jej swobodne wsiąkanie w ziemię) będą objęte tym podatkiem.