Jak poprawić błąd w zeznaniu?

Co ma zrobić ten, kto zorientuje się, że w zeznaniu za ubiegły rok pomylił się na niekorzyść fiskusa? Może sam naprawić błąd lub czekać na reakcję urzędu skarbowego.

Autokorekta zeznania

Nie każdemu udaje się uniknąć błędu w zeznaniu. Popełniają je przede wszystkim te osoby, które rozliczenie się z fiskusem zostawiają na ostatnią chwilę. Na błąd jest jednak sposób - korekta zeznania.

Wymogi formalne, jakie trzeba zachować korygując PIT, zostały określone w art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej. Należy złożyć zeznanie korygujące wraz z pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Sformułowanie pisma wyjaśniającego powody dokonania korekty często sprawia podatnikom problem. Nie ma bowiem określonego wzoru takiego uzasadnienia. Należy je napisać samemu. Powinny znaleźć się w nim takie elementy, jak: data i miejsce sporządzenia pisma, określenie urzędu skarbowego, do którego jest ono skierowane, dane podatnika, wskazanie korygowanego zeznania, wyjaśnienie przyczyn dokonania korekty.

Poprawienie PIT-u to nie wszystko. Może bowiem okazać się, że po jego korekcie wychodzi podatek do zapłaty lub dopłaty. Należy go uregulować. Podatnik, który będzie to robił po 30 kwietnia, powinien oczywiście pamiętać o doliczeniu odsetek za zwłokę. Warto jednak mieć na uwadze, że w drodze wyjątku odsetek nie nalicza się wtedy, gdy ich wysokość nie przekracza trzykrotności wartości opłaty dodatkowej pobieranej przez Pocztę Polską za polecenie przesyłki listowej. Obecnie jest to kwota 6,60 zł.

Osoba, która skoryguje PIT, zanim urząd skarbowy zwróci jej nadpłacony podatek, musi liczyć się z tym, że może dłużej czekać na pieniądze. W takim wypadku nadpłata podlega bowiem zwrotowi w terminie 3 miesięcy od dnia skorygowania przez nią zeznania.

Podatnik, który przed dokonaniem korekty dostał już nadpłatę podatku, musi zwrócić nienależnie otrzymaną kwotę. Jeżeli w zeznaniu rocznym nadpłata została wykazana nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, a urząd skarbowy zwrócił ją bądź zaliczył na poczet zaległości podatkowych, bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych, traktuje się ją na równi z zaległością podatkową. Wiąże się to z konsekwencjami odsetkowymi. Odsetki są naliczane od dnia zwrotu nadpłaty lub zaliczenia jej na poczet zaległych, bieżących bądź przyszłych zobowiązań podatkowych.

Poprawianie na wezwanie

Z poprawieniem zeznania zawierającego błąd nie warto zwlekać. Fiskus może bowiem pokrzyżować te plany, jeśli zabierze się za weryfikację PIT-u. W pewnych okresach uprawnienie do skorygowania zeznania ulega zawieszeniu. Tak jest w czasie trwania postępowania podatkowego, kontroli podatkowej prowadzonej przez urząd skarbowy, postępowania kontrolnego prowadzonego przez urząd kontroli skarbowej. Uprawnienie do skorygowania zeznania ulega zawieszeniu na ten czas w zakresie objętym odpowiednio - kontrolą lub postępowaniem. Korekta złożona w takim przypadku nie wywołuje skutków prawnych.

Najczęściej jednak urząd skarbowy weryfikuje roczne rozliczenia w ramach czynności sprawdzających. Polegają one przede wszystkim na sprawdzeniu zeznania pod kątem poprawności formalnej i rachunkowej. Sprzyjają one również korygowaniu błędów. W czasie czynności sprawdzających można skorygować PIT bez obaw o skuteczność takiego działania.

Co więcej, urząd skarbowy sam może wyjść z taką inicjatywą. Może zwrócić się do podatnika o skorygowanie zeznania oraz złożenie niezbędnych wyjaśnień. Powinien przy tym wskazać przyczyny, z powodu których informacje zawarte w zeznaniu budzą jego wątpliwości. Niekiedy urząd skarbowy sam poprawi złożone przez podatnika zeznanie. Jego kompetencje w tym zakresie są jednak ograniczone.

Korekta z inicjatywy fiskusa

Urząd skarbowy skoryguje zeznanie, gdy stwierdzi, że zawiera ono błędy rachunkowe lub inne oczywiste omyłki, bądź że wypełniono je niezgodnie z ustalonymi wymaganiami. Dokona jednak stosownych poprawek lub uzupełnień, jeśli zmiana wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty lub wysokości straty w wyniku tej korekty nie przekracza 1 tys. zł. Nie każdy błąd może więc być poprawiony w tym trybie. Zadaniem urzędnika jest wyeliminowanie w zasadzie ?drobnych? uchybień, np. pomyłek rachunkowych, bez potrzeby angażowania w to podatnika.

Jeśli urząd skarbowy koryguje PIT złożony przez podatnika, podatnik musi o tym wiedzieć. Doręczana jest mu uwierzytelniona kopia skorygowanego zeznania. Wraz z nią otrzymuje informację o związanej z korektą zeznania zmianie wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty lub wysokości straty bądź informację o braku takich zmian.

Jeśli podatnik nie zgadza się z tym, co zrobił urząd skarbowy, może wnieść sprzeciw. Ma na to 14 dni od dnia doręczenia mu uwierzytelnionej kopii skorygowanego zeznania. Wniesienie sprzeciwu anuluje korektę. Jeśli nie zostanie on złożony w terminie, ?urzędowa? korekta zeznania wywołuje skutki prawne jak korekta dokonana przez podatnika.

Efektem korekty zeznania dokonanej przez fiskusa może być wydłużenie okresu oczekiwania na nadpłatę. W takim wypadku urząd skarbowy ma bowiem na jej zwrot 3 miesiące od dnia upływu terminu do wniesienia sprzeciwu, a nie 3 miesiące od dnia złożenia zeznania.

Nie zapłaci się jednak odsetek za zwłokę, jeśli urzędnicy nie będą spieszyć się z eliminowaniem błędów. Nie trzeba płacić odsetek od zaległości podatkowych powstałych w wyniku błędów rachunkowych i oczywistych pomyłek popełnionych w zeznaniu, za okres od dnia następnego po upływie dwóch lat od złożenia zeznania, jeśli w tym czasie urząd skarbowy nie ujawni tych uchybień. Wynika to z art. 54 § 1 pkt 7a Ordynacji podatkowej.

Podstawa prawna: ustawa z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.).

autor: Małgorzata Żujewska