Podatek można uregulować nadpłatą

Dyspozycyjna nadpłata

Podatnik nie zawsze otrzyma nadpłatę wynikającą z rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za ubiegły rok. Może ona zostać wykorzystana - w całości lub w części - do uregulowania jego zobowiązań podatkowych. Niekiedy wręcz musi być przeznaczona na rozliczenie się z fiskusem.

Nadpłata podlega z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a Ordynacji podatkowej (odsetek od zaliczek), oraz bieżących zobowiązań podatkowych. W takim wypadku podatnik nie otrzyma nadpłaty - a przynajmniej nie w pełnej wysokości.

Dopiero gdy nie ciążą na nim wymienione zobowiązania, dostanie pieniądze (pomijamy kwestię zajęcia nadpłaty w postępowaniu egzekucyjnym). Nadpłata jest mu zwracana - z urzędu - chyba że złoży wniosek o zarachowanie jej w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Wynika to z art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej.

Z przerachowania nadpłaty na zobowiązania podatkowe można skorzystać, gdy składa się kilka zeznań, np. PIT-38 i PIT-37, przy czym z jednego wynika podatek do zapłaty, w drugim zaś jest nadpłata. W takiej sytuacji możliwe jest pomniejszenie wpłacanego podatku o wykazaną nadwyżkę. Do składanych zeznań należy wówczas dołączyć pismo, z którego będzie wynikała wola przeznaczenia nadpłaty na uregulowanie podatku. Na ogół pozwala to uniknąć nieporozumień. Z jednej strony urząd skarbowy wie, że podatnik pomniejszył wpłacany podatek o nadpłatę wykazaną w innym zeznaniu - więc jej nie zwróci. Z drugiej zaś strony podatnik nie musi później tłumaczyć się, dlaczego nie wpłacił podatku lub wpłacił jedynie jego część.

„Groszowa” nadwyżka

Nieco inaczej jest w przypadku, gdy do zwrotu wychodzi niewielka kwota. Pod pojęciem „niewielka kwota” należy rozumieć nadpłatę, której wysokość nie przekracza wysokości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym. Koszt takiego upomnienia wynosi czterokrotną wartość opłaty dodatkowej pobieranej przez Pocztę Polską SA za polecenie przesyłki listowej. Obecnie jest to kwota 8,80 zł.

Oczywiście fakt, że jest to niewielka nadpłata, nie zwalnia urzędu skarbowego z zaliczenia jej na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a Ordynacji podatkowej, oraz bieżących zobowiązań podatkowych. Zarachowanie to następuje z urzędu. Postępuje się więc z nią tak samo jak i z większą nadpłatą. Jednakże w razie braku tych zobowiązań taka niewielka nadpłata podlega z urzędu zarachowaniu na przyszłe zobowiązania podatkowe, chyba że podatnik wystąpi o jej zwrot. Stanowi tak art. 76 § 2 Ordynacji podatkowej.

Wysłanie złożeniu nierówne

Najczęściej zeznania są zanoszone lub wysyłane do urzędu skarbowego. Osoby, które zamierzają je przesłać za pośrednictwem poczty, powinny pamiętać o jednej istotnej kwestii.

Nadpłata podatku dochodowego od osób fizycznych zaliczana jest na zaległości podatkowe z dniem złożenia zeznania. Nie należy go jednak identyfikować z dniem wysłania listu. Owszem termin złożenia zeznania uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem przesyłka zostanie nadana w placówce Poczty Polskiej. Urzędnicy skarbowi nie będą więc mogli zarzucić spóźnienia podatnikowi, który PIT za 2008 r. wyśle w ten sposób 30 kwietnia 2009 r.

Sądy administracyjne w wielu orzeczeniach podkreślają jednak, że nadanie zeznania nie jest tożsame z jego złożeniem. O złożeniu zeznania w urzędzie skarbowym można mówić wtedy, gdy faktycznie ono do niego dotrze. Będzie to więc dzień, w którym otrzyma on przesyłkę zawierającą PIT. Urząd skarbowy dokona zaliczenia nadpłaty z dniem faktycznego otrzymania zeznania wykazującej nadwyżkę podatku.

Podstawa prawna: ustawa z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.).