Praca w Irlandii Północnej

ODPOWIEDŹ:

Polacy uzyskujący dochody na terytorium Irlandii Północnej rozliczają się ze swych dochodów na tych samych zasadach, jak uzyskujący dochody w Wielkiej Brytanii. W obydwu przypadkach obowiązuje bowiem ta sama konwencja międzynarodowa - Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 16 grudnia 1976 r. (Dz.U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20).

Natomiast w przypadku dochodów uzyskiwanych w Irlandii Południowej obowiązuje Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 29, poz. 129).

W obu przypadkach jednak obowiązują podobne zasady opodatkowania wynagrodzeń za pracę (art. 15 obu Umów). Pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie. Bez względu na powyższe zasady, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiągane z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym tego drugiego Państwa,

b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie i 

c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Dopiero gdy na gruncie powyższych reguł doszłoby do podwójnego opodatkowania dochodów - zarówno w Polsce, jak i w państwie źródła przychodu - zastosowanie znają różne metody unikania podwójnego opodatkowania. W przypadku dochodów uzyskiwanych przez mieszkańców Polski z pracy w Irlandii (Południowej) będzie to tzw. metoda wyłączenia z progresją (art. 24 Umowy). Jeżeli więc osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami Umowy może być opodatkowany w Irlandii, to Polska zwalnia od podatku taki dochód. Jednakże Polska może, mimo to, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby wziąć pod uwagę dochód zwolniony od podatku (czyli dochód z Irlandii). W przypadku, gdy zastosowanie ma metoda wyłączenia z progresją w Polsce zwalnia się z opodatkowania dochód osiągnięty w drugim państwie, jednak dla ustalenia podatku należnego od dochodu osiągniętego w Polsce, stosuje się stopę podatku obliczoną dla całego dochodu, tj. łącznie z dochodem osiągniętym w drugim państwie. W tym przypadku dochodów z zagranicy podatnicy nie wykazują w części D.1. i D.2., należy je bowiem wykazać w części H zeznania (w poz. 162 i 163).

Natomiast w przypadku uzyskiwanych przez mieszkańców Polski dochodów z pracy w Irlandii Północnej zastosowanie znajdzie tzw. metoda proporcjonalnego odliczenia podatku zapłaconego za granicą (metoda zaliczenia). Jeżeli zatem osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które - zgodnie z postanowieniami ww. Umowy - mogą być opodatkowane w Zjednoczonym Królestwie (UK), wtedy Polska pozwoli na potrącenie od polskiego podatku od dochodu lub zysków majątkowych (w zależności od konkretnego przypadku), należnego od tej osoby, kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Zjednoczonym Królestwie odpowiednio od tego dochodu lub zysków majątkowych.

Jednakże takie potrącenie nie może przekroczyć tej części podatku polskiego, która przypada proporcjonalnie na dochód lub zyski majątkowe, które mogą być opodatkowane w Zjednoczonym Królestwie (art. 23 Umowy). W Polsce podatek zapłacony za granicą podlega więc odliczeniu od podatku obliczonego od łącznych dochodów uzyskanych w roku podatkowym. W tym przypadku podatnicy wypełniają wiersze w części D.1. i D.2 zeznania rocznego PIT-36.

Tylko w kol. f w części D.1. i D.2. nie należy wykazywać podatku zapłaconego w obcym państwie. Kwotę tę podatnicy wykazują i odliczają w części H deklaracji PIT-36 w wierszu zatytułowanym ?Podatek zapłacony za granicą - zgodnie z art. 27 ust. 9, 9a i 9b ustawy, przeliczony na złote? (w poz. 167 i 168). W tym przypadku kwotę podatku obliczonego wg skali od łącznych dochodów uzyskanych za granicą i w Polsce należy pomnożyć przez kwotę dochodu uzyskanego za granicą a następnie podzielić przez kwotę łącznego dochodu uzyskanego za granicą i w Polsce. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany za granicą.

Warto jeszcze wspomnieć, iż jeśli podatnik mający nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, pracuje w kraju, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przyjmuje metodę zaliczenia, ma obowiązek comiesięcznego wpłacania zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% oraz złożenia deklaracji podatkowej (PIT-53). Wyjątek stanowi przypadek, gdy cały czas przebywa za granicą. Wówczas podatnik może bowiem całość zaliczek wpłacić po powrocie - do 20 dnia następnego miesiąca po miesiącu powrotu do kraju.

Oczywiście podatnik uwzględnia w rozliczeniach z polskim fiskusem zagraniczne dochody, tylko jeśli ma w Polsce stałe miejsce zamieszkania (tj. ma tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy), a nie gdy całkowicie zmienił miejsce zamieszkania do innego państwa.