Władimir Putin

Piątek, 6 grudnia 2024 (12:50) Aktualizacja Piątek, 6 grudnia 2024 (12:50)
Władimir Putin, urodzony 7 października 1952 roku w Leningradzie (dzisiejszy Petersburg), jest jedną z najbardziej wpływowych i kontrowersyjnych postaci współczesnej polityki. Jego droga do władzy i kariera polityczna odzwierciedlają skomplikowaną historię Rosji po upadku Związku Radzieckiego. W ciągu ponad dwóch dekad na szczytach władzy Putin przekształcił Rosję, kształtując jej wewnętrzną i zewnętrzną politykę oraz zdobywając sobie zarówno oddanych zwolenników, jak i zaciekłych przeciwników na całym świecie.
Władimir Putin - najważniejsze informacje
Władimir Putin, /AFP

Władimir Putin - najważniejsze informacje

  • Kraj:

    Rosja

Wczesne życie i kariera w KGB

Władimir Władimirowicz Putin urodził się w rodzinie robotniczej. Jego ojciec, Władimir Spirydonowicz Putin, walczył podczas II wojny światowej, a matka, Maria Iwanowna, pracowała w fabryce. Młody Putin dorastał w trudnych warunkach powojennego Leningradu, co ukształtowało jego twardy charakter i determinację.

Już w młodości interesował się sportem, zwłaszcza sztukami walki, w których osiągnął sukcesy jako judoka i samboista. Jego ambicja i dążenie do doskonałości nie ograniczały się jednak tylko do sportu. Putin był również zafascynowany służbami specjalnymi, co skłoniło go do podjęcia studiów prawniczych na Uniwersytecie Państwowym w Leningradzie, które ukończył w 1975 roku.

Po studiach Putin rozpoczął karierę w KGB, radzieckiej służbie bezpieczeństwa, gdzie przeszedł szereg szkoleń i zajmował się między innymi kontrwywiadem. W latach 80. został wysłany do Drezna w Niemczech Wschodnich, gdzie pełnił funkcję oficera operacyjnego KGB.

Jego zadania obejmowały m.in. infiltrację zachodnioniemieckich kręgów politycznych i przemysłowych. Służba w KGB odegrała kluczową rolę w kształtowaniu jego podejścia do władzy i polityki, a także dostarczyła mu cennych umiejętności analitycznych i operacyjnych.

Początki kariery politycznej

Po upadku muru berlińskiego i rozpadzie Związku Radzieckiego Putin powrócił do Leningradu, gdzie w 1991 roku rozpoczął pracę w administracji miejskiej pod kierunkiem Anatolija Sobczaka, ówczesnego burmistrza miasta.

Sobczak, będący jednym z głównych architektów demokratycznych reform w Rosji, został mentorem Putina. Młody polityk szybko awansował, zostając zastępcą Sobczaka i kierując m.in. komisją ds. kontaktów międzynarodowych. Jego praca polegała na przyciąganiu zagranicznych inwestorów do miasta, co wówczas było kluczowe dla rozwoju postradzieckiej gospodarki.

Kiedy Sobczak przegrał wybory w 1996 roku, Putin przeniósł się do Moskwy, gdzie zajął stanowisko w administracji prezydenta Borysa Jelcyna. Jego kariera w Moskwie rozwijała się błyskawicznie. W 1997 roku został mianowany zastępcą szefa administracji prezydenckiej odpowiedzialnym za kontakty z regionami, a już w 1998 roku objął funkcję dyrektora FSB, następcy KGB.

Droga do prezydentury

Lata 1998-1999 były okresem politycznych zawirowań w Rosji. Gospodarka kraju była w kryzysie, a pozycja Borysa Jelcyna słabła. W sierpniu 1999 roku Jelcyn mianował Putina na stanowisko premiera Rosji, co dla wielu było zaskakującą decyzją, zważywszy na stosunkowo niewielkie doświadczenie Putina w tej roli. Jednak to właśnie wtedy rozpoczął się szybki marsz Putina ku władzy.

Jako premier Putin zyskał popularność dzięki zdecydowanej reakcji na drugi konflikt czeczeński, który wybuchł w 1999 roku. Jego twarda polityka wobec separatystów czeczeńskich spotkała się z aprobatą wśród Rosjan, zmęczonych chaosem lat 90.

Zwycięstwa militarne, choć okupione znacznymi ofiarami wśród cywilów, zbudowały wizerunek Putina jako silnego lidera, zdolnego do przywrócenia porządku w kraju. 
31 grudnia 1999 roku, w dramatycznym orędziu noworocznym, Borys Jelcyn ogłosił swoją rezygnację, mianując Putina p.o. prezydenta Rosji. Ten ruch oznaczał formalne przekazanie władzy Putinowi, który w marcu 2000 roku wygrał wybory prezydenckie, zdobywając 53 proc. głosów.

Pierwsza kadencja prezydencka (2000-2004)

Pierwsza kadencja prezydencka Putina była czasem stabilizacji politycznej i gospodarczej po burzliwych latach 90. Jego priorytetem było odbudowanie autorytetu państwa i przywrócenie Rosji pozycji międzynarodowej. W tym celu Putin wprowadził szereg reform, które obejmowały centralizację władzy, wzmocnienie kontroli nad mediami oraz zwiększenie wpływów Kremla w regionach.

Putin skupił się również na odbudowie gospodarki, która zaczęła korzystać z rosnących cen ropy naftowej i gazu, kluczowych surowców eksportowych Rosji. Dochody z eksportu energii pozwoliły na spłatę zadłużenia zewnętrznego i zwiększenie rezerw walutowych, co przyczyniło się do stabilizacji finansowej kraju.

Jednym z kontrowersyjnych aspektów rządów Putina było ograniczenie wolności mediów. W pierwszych latach jego prezydentury państwo przejęło kontrolę nad najważniejszymi kanałami telewizyjnymi, co znacznie ograniczyło niezależność dziennikarzy i wolność prasy.

Druga kadencja prezydencka (2004-2008)

W 2004 roku Putin wygrał kolejne wybory prezydenckie, uzyskując 71 proc. głosów. Jego druga kadencja była kontynuacją polityki centralizacji władzy i wzmacniania państwa, ale także przyniosła nowe wyzwania. Wśród nich znalazły się m.in. zamachy terrorystyczne, takie jak atak na szkołę w Biesłanie w 2004 roku, który wstrząsnął całym krajem i zademonstrował kruchość bezpieczeństwa w niektórych regionach Rosji.

Putin kontynuował również swoją politykę zagraniczną, której celem było przywrócenie Rosji statusu mocarstwa. W tym kontekście ważnym elementem było przeciwdziałanie wpływom Zachodu na obszarze byłego Związku Radzieckiego. Putin dążył do utrzymania wpływów rosyjskich na Ukrainie, w Gruzji i innych krajach regionu, co prowadziło do napięć z Zachodem, zwłaszcza ze Stanami Zjednoczonymi i Unią Europejską.

Z powodu ograniczeń konstytucyjnych, które nie pozwalały mu na trzecią z rzędu kadencję prezydencką, w 2008 roku Putin ustąpił ze stanowiska, ale pozostając centralną postacią rosyjskiej polityki. Jego następcą został Dmitrij Miedwiediew, bliski współpracownik Putina, co wielu postrzegało jako formalną zmianę na najwyższym szczeblu władzy, podczas gdy realna kontrola nad krajem pozostała w rękach Putina. 
Premier Rosji (2008-2012)

Po zakończeniu swojej drugiej kadencji prezydenckiej, Władimir Putin objął stanowisko premiera, pozostając jednocześnie główną siłą polityczną w Rosji. Jego premierostwo przypadło na czas światowego kryzysu finansowego, który dotknął również Rosję. Putin podjął działania mające na celu stabilizację gospodarki, w tym wsparcie dla kluczowych sektorów, takich jak energetyka i przemysł ciężki.

W tym okresie Miedwiediew, jako prezydent, wprowadził szereg reform, w tym modernizację systemu sądownictwa i walkę z korupcją. Jednak wielu obserwatorów uważało, że to Putin nadal podejmował kluczowe decyzje, a rola Miedwiediewa była raczej symboliczna. Duet Putin-Miedwiediew stał się znany jako "tandemokracja".

Powrót do prezydentury (2012-2024)

W 2012 roku, po czteroletniej przerwie, Putin ponownie kandydował na prezydenta i wygrał wybory, zdobywając 63 proc. głosów. Powrót Putina do prezydentury wywołał masowe protesty w Rosji, zwłaszcza w Moskwie, gdzie demonstranci sprzeciwiali się rzekomym fałszerstwom wyborczym i przedłużającej się władzy Putina.

Trzecia kadencja Putina była naznaczona intensyfikacją polityki zagranicznej, zwłaszcza w kontekście konfliktu na Ukrainie. W 2014 roku Rosja zaanektowała Krym, co wywołało międzynarodowe potępienie i nałożenie sankcji na Rosję przez Stany Zjednoczone, Unię Europejską i inne kraje zachodnie. Kryzys ukraiński i działania Rosji na wschodzie Ukrainy doprowadziły do najpoważniejszego ochłodzenia stosunków Rosji z Zachodem od czasów zimnej wojny.

Na arenie krajowej Putin kontynuował politykę centralizacji władzy i kontroli nad mediami oraz organizacjami społecznymi. Rosja pod rządami Putina stała się bardziej autorytarna, a represje wobec opozycji politycznej nasiliły się. W 2020 roku zmieniono konstytucję, co pozwoliło Putinowi na ubieganie się o kolejne kadencje prezydenckie, otwierając mu drogę do pozostania u władzy do 2036 roku.

Rosja pod rządami Putina

Pod rządami Władimira Putina Rosja przeszła znaczącą transformację. Jego polityka, zarówno wewnętrzna, jak i zagraniczna, była skierowana na wzmocnienie państwa, odbudowę wpływów Rosji na arenie międzynarodowej oraz utrzymanie kontroli nad kluczowymi obszarami gospodarki, zwłaszcza sektorem energetycznym.

Putin zbudował system polityczny, który opiera się na lojalności i centralizacji władzy, co pozwoliło mu na skuteczne zarządzanie krajem, ale jednocześnie ograniczyło wolności obywatelskie i pluralizm polityczny. Jego rządy były również naznaczone licznymi kontrowersjami, w tym oskarżeniami o korupcję, manipulacje wyborcze oraz naruszenia praw człowieka.

W kraju Władimir Putin jest postrzegany jako symbol nowoczesnej Rosji - państwa, które pod jego rządami odzyskało część swojej dawnej potęgi, ale także jako przywódca, którego metody budzą wiele wątpliwości i krytyki.

Konflikt z Ukrainą

Władimir Putin, prezydent Rosji, odegrał kluczową rolę w rozpoczęciu konfliktu na Ukrainie, który wybuchł w 2014 roku po aneksji Krymu przez Rosję. W lutym 2022 roku Putin zainicjował pełnoskalową inwazję na Ukrainę, co doprowadziło do brutalnej wojny trwającej do dziś. Jego działania spotkały się z potępieniem międzynarodowym oraz nałożeniem sankcji na Rosję. Wojna spowodowała katastrofalne straty, zarówno ludzkie, jak i materialne, destabilizując region i relacje międzynarodowe.

Władimir Putin - Wiadomości

Władimir Putin - Wideo

Reklama
Reklama
Reklama
Finanse / Giełda / Podatki
Bądź na bieżąco!
Odblokuj reklamy i zyskaj nieograniczony dostęp do wszystkich treści w naszym serwisie.
Dzięki wyświetlanym reklamom korzystasz z naszego serwisu całkowicie bezpłatnie, a my możemy spełniać Twoje oczekiwania rozwijając się i poprawiając jakość naszych usług.
Odblokuj biznes.interia.pl lub zobacz instrukcję »
Nie, dziękuję. Wchodzę na Interię »