Opłata klimatyczna

Jej celem jest zgromadzenie funduszy na rozwój infrastruktury turystycznej, ochronę środowiska oraz utrzymanie atrakcyjności turystycznej regionu. Środki pozyskane z tej opłaty mogą być przeznaczane na różnorodne cele, takie jak utrzymanie czystości, rozwój terenów rekreacyjnych oraz promocję turystyki. 

Wysokość opłaty klimatycznej jest określana przez lokalne władze gminne, co powoduje, że może się różnić w zależności od regionu. W Polsce maksymalną stawkę tej opłaty ustala rozporządzenie Ministra Finansów. W 2024 roku maksymalna stawka opłaty klimatycznej wynosi 2,50 zł za każdą rozpoczętą dobę pobytu. Jednak rzeczywista wysokość opłaty może być niższa, zależnie od decyzji konkretnych gmin. 

Na przykład: 

Opłata klimatyczna jest pobierana w miejscowościach, które charakteryzują się wyjątkowymi walorami przyrodniczymi, krajobrazowymi, klimatycznymi lub historycznymi. Dotyczy to głównie: 

Gminy, które decydują się na wprowadzenie opłaty klimatycznej, muszą spełniać określone warunki, takie jak posiadanie statusu uzdrowiska lub miejscowości turystycznej oraz odpowiedniej infrastruktury turystycznej.

Należy podkreślić, że nie każda miejscowość turystyczna w Polsce pobiera opłatę klimatyczną. Jest to decyzja lokalnych władz, które muszą odpowiednio uzasadnić jej wprowadzenie oraz skutecznie zarządzać pozyskanymi środkami. 

Opłata klimatyczna jest naliczana osobom przebywającym w danej miejscowości przez pewien okres, które korzystają z jej walorów turystycznych. Dotyczy to głównie turystów zatrzymujących się w hotelach, pensjonatach, domkach letniskowych lub na kempingach. Opłata jest pobierana przez właścicieli obiektów noclegowych i odprowadzana do budżetu gminy. 

Opłata klimatyczna nie obejmuje wszystkich osób. Zwykle zwolnione z jej uiszczania są: 

Te zwolnienia mogą różnić się w zależności od gminy, dlatego przed planowaniem pobytu warto zapoznać się z lokalnymi przepisami. 

Opłata klimatyczna ma długą historię, sięgającą początków XX wieku. W Polsce pierwsze przepisy dotyczące opłaty miejscowej pojawiły się już w okresie międzywojennym. Po II wojnie światowej, w latach 50. i 60., zostały wprowadzone bardziej szczegółowe regulacje dotyczące tych opłat w miejscowościach turystycznych. 

Współczesne przepisy dotyczące opłaty klimatycznej w Polsce są zawarte w Ustawie o podatkach i opłatach lokalnych z dnia 12 stycznia 1991 roku. Ustawa ta definiuje ogólne zasady pobierania opłaty, podczas gdy szczegółowe stawki i warunki określają poszczególne gminy.