Porzucamy waluty "bezpiecznej przystani"

W rezultacie miesięczne wydatki na ten cel będą teraz wynosić 75 mld dolarów. Prawdopodobnie nie więcej niż połowa obserwatorów spodziewała się faktycznych zmian już na tym posiedzeniu, a nie w styczniu lub w marcu. Kwota, o jaką zredukowano QE, jest najmniejszą z możliwych, by decyzja ta nie miała charakteru symbolicznego (miliard byłby śmieszny, natomiast 15 mld stanowiłoby mocny sygnał, że luzowanie ilościowe zostanie szybko wycofane).

W komunikacie FOMC podkreślono, że o ile skala zakupu aktywów najprawdopodobniej będzie dalej redukowana, Rezerwa nie obiera "z góry ustalonego kursu". Zatem napływające w najbliższym czasie dane mogą być bardzo istotne dla dalszej polityki. W czasie sesji pytań i odpowiedzi prezes Fedu Ben Bernanke powiedział, że jego zdaniem program QE może dobiec końca w czwartym kwartale, co oznaczałoby ograniczanie go o ok. 10 mld miesięcznie na każdym z siedmiu kolejnych posiedzeń Komitetu - taki zatem będzie bazowy scenariusz oczekiwań.

Rynek potrzebował trochę czasu, by zinterpretować plany Rezerwy oraz ich znaczenie dla głównych klas aktywów. Jednak notowania akcji szybowały w górę już od pierwszej chwili, co zasadniczo wskazywało, że wbrew wcześniejszym przewidywaniom, decyzji Fed nie uznano za czynnik zniechęcający do podejmowania ryzyka (przypuszczam, że w ostatecznym rozrachunku dalsze ograniczanie QE jednak wywoła sporą awersję w tym względzie; jednak w tej chwili rynek pokazuje co innego, delikatnie mówiąc - być może uznał tempo redukcji za mniejsze, niż się pierwotnie obawiano). Reakcja na rynkach obligacji była mniej zdecydowana - ich notowania najpierw poszybowały w górę, po czym nastąpiła wyprzedaż, a rentowności znów najszybciej rosły na dłuższym krańcu krzywej. Benchmarkowa rentowność amerykańskich obligacji 30-letnich wynosi prawie 4%, najwięcej od 2011 r., a dla obligacji 10-letnich jest to blisko 3%.

Te różne reakcje powinny najbardziej sprzyjać umacnianiu się USD w relacji do jena japońskiego (choć więcej na temat JPY piszę niżej), gdyż Bank of Japan (BoJ) nadal nastawia się na tryb pełnej akomodacji, a być może także i dodatkowych działań. W najbliższej przyszłości dolar może też umacniać się w relacji do euro i franka szwajcarskiego (które najwyraźniej stały się ostatnio walutami "bezpiecznej przystani"), jeśli obligacje nadal będą wyprzedawane, a na rynkach aktywów utrzymają się zwyżki. Jeśli rentowności amerykańskich obligacji nadal będą rosnąć, może to również powodować większe ryzyko dla walut rynków wschodzących, które ze względu na braki w równowadze strukturalnej są narażone na wzrost kosztów finansowania USD (chociaż sytuacja awersji do ryzyka i rosnących rentowności może być jeszcze bardziej szkodliwa).

Sytuacja techniczna

W głównych parach dolara amerykańskiego nastąpiło kilka istotnych zmian - EUR/USD atakuje wsparcie poniżej 1,3700, a USD/JPY odnotowuje kolejne szczyty. W innych rejonach USD/CAD pokonał poziom 1,0700, a AUD/USD w nocy osiągnął nowe minimum. GBP/USD nadal utrzymuje się w ramach przedziału wahań, gdyż opublikowane wczoraj dane na temat bezrobocia w Wielkiej Brytanii okazały się pozytywne, a Bank of England już zmienił swoje nastawienie do ekspansji bilansu na neutralne i może wykazać odporność w tej kwestii. Po niedawnej fali wymuszonego zamykania pozycji EUR/GBP zszedł jeszcze niżej, co sugeruje, że funt szterling stał się walutą procykliczną, a tym samym pozytywnie skorelowaną z ryzykiem.

Wykres: EUR/USD

Od pewnego czasu bardzo dobrym wskaźnikiem trendu dla EUR/USD jest 21-dniowa średnia ruchoma - w nocy na moment do niej zeszliśmy. Zwróćcie uwagę, na jakim poziomie zamkną się notowania względem tej średniej oraz strefy 1,3600/25, która być może stanowi wsparcie dla krótkoterminowego trendu. Aby można było uznać, że zwyżce grozi pełnowymiarowa zmiana kierunku, kurs musiałby spaść poniżej tej strefy.

John Hardy, Saxo Bank