Jak załatwić sobie sponsora?
W obecnych czasach trudno wyobrazić sobie imprezę masową bez udziału sponsora. Często to właśnie dzięki wsparciu finansowemu, rzeczowemu czy usługowemu określonej firmy czy firm dane wydarzenie sportowe lub kulturalne w ogóle może się odbyć. Sponsorzy finansują też nierzadko nagrody dla uczestników i publiczności. Świadczenia te mają jednak niewiele wspólnego z darowizną.
Sponsoring (sponsorowanie) wprawdzie ma swoje ustawowe definicje, jednak nie mają one uniwersalnego zastosowania, lecz są skonstruowane na potrzeby konkretnej ustawy. Przykładowo w ustawie o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r. nr 70, poz. 473 ze zm.) sponsorowanie oznacza bezpośrednie lub pośrednie finansowanie bądź współfinansowanie działalności osób dla upowszechniania, utrwalania lub podniesienia renomy nazwy, producenta bądź dystrybutora, znaku towarowego albo innego oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorcę, jego działalność, towar lub usługę, w zamian za informowanie o sponsorowaniu.
Niemniej jednak umowa sponsoringu nie ma swojej regulacji w przepisach prawa. Dlatego też stanowi tzw. kontrakt nienazwany, którego dopuszczalność nie podlega dyskusji z uwagi na obowiązującą w polskim prawie zobowiązań zasadę swobody umów (art. 3531 Kodeksu cywilnego - Dz. U. z 1964 r. nr 16, poz. 93 ze zm.). Znajdują do niego zastosowanie ogólne przepisy dotyczące niemal każdej umowy, w tym normujące odpowiedzialność za niewykonanie i nienależyte wykonanie zobowiązania. Ponieważ jednak brak szczegółowych regulacji, które znajdowałyby zastosowanie w sytuacji, gdy strony inaczej nie postanowiły, sformułowanie praw i obowiązków stron powinno być możliwie precyzyjne.
Choć przepisy nie wskazują w jakiej formie powinna być zawarta umowa sponsoringu, w związku z czym również ustne ustalenia w tej kwestii należy uznać za w pełni skuteczne i wiążące, to jednak należy sugerować skorzystanie co najmniej z formy pisemnej. Chodzi o uniknięcie ewentualnych wątpliwości i nieporozumień odnośnie tego, czego można było wymagać od drugiej strony oraz jakie ciążyły po naszej stronie obowiązki. To z kolei pozwoli stwierdzić i prawidłowo ocenić ewentualne przypadki niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania. Pod względem treści umowy sponsoringowe mogą być przecież dość skomplikowane.
Ponieważ sponsoring może dotyczyć różnych dziedzin życia społeczno-gospodarczego, trudno o przedstawienie typowych postanowień tego rodzaju umów. Wiele zależy od samych stron kontraktu, przedmiotu i wielu innych okoliczności. Na umowę sponsoringu składają się często takie elementy, jak:
- dokładne określenie świadczenia sponsora, termin jego realizacji,
- udzielenie organizatorowi (sponsorowanemu) zezwoleń na korzystanie z firmy, logo i innych oznaczeń sponsora,
- określenie w jaki sposób organizator powinien posługiwać się oznaczeniami wskazującymi sponsora,
- spoczywający na organizatorze obowiązek ujawnienia, promocji i dbania o renomę sponsora,
- zakaz konkurencji wiążący obie strony, celem którego jest, by mniej więcej w tym samym czasie i miejscu nie odbywała się podobna impreza,
- obowiązek wzajemnej lojalności, czyli np. zakaz ujawniania wobec osób trzecich uzyskanych poufnych informacji,
- obowiązek określonego współdziałania, realizowania wskazówek sponsora,
- obowiązek należytego zabezpieczenia przedmiotów należących do sponsora,
- obowiązek zdania rachunku i rozliczenia się,
- kary umowne za niewykonanie pewnych obowiązków,
- postanowienia dotyczące wypowiedzenia lub odstąpienia od umowy.
Sponsor wymaga zazwyczaj od drugiej strony określonych działań, które mają korzystnie wpłynąć na jego renomę, rozpropagować firmę czy znak towarowy, a w efekcie w bliższej lub dalszej perspektywie przełożyć się na zwiększenie obrotów.
W zasadzie sponsorem może być każdy. Pewne ograniczenia dotyczą partii politycznych oraz przedsiębiorców zajmujących się handlem czy produkcją alkoholi i wyrobów tytoniowych. Najczęściej jednak sponsoring to domena dużych przedsiębiorstw, zwłaszcza banków, firm z branży motoryzacyjnej, operatorów telekomunikacyjnych, zakładów ubezpieczeń, stacji radiowych i telewizyjnych czy wydawnictw prasowych. Mniejsze firmy, działające na lokalnym rynku, jeżeli w ogóle podejmują się tej formy reklamy, to ze względu na koszty i efekt oddziaływania, ograniczają się do sponsorowania niewielkich imprez odbywających się na ich obszarze gospodarczej aktywności.
W zamian sponsorowany, czyli z reguły organizator imprezy, przyjmuje na siebie określone obowiązki zmierzające do upowszechnienia firmy, logo czy znaku towarowego sponsora. Czyni się to zarówno poprzez ich umieszczenie w widocznym miejscu (np. na dużym balonie przy scenie), jak i dzięki oficjalnym, zwykle kilkukrotnym podziękowaniom.
To tylko przykładowe, uproszczone i chyba najbardziej typowe ujęcie praw i obowiązków stron umowy sponsoringu. Wariantów może być wiele, choć nie wszystkie będą zgodne z prawem. Należy bowiem pamiętać o pewnych ograniczeniach dotyczących nie tylko reklamy bezpośredniej, jaką znamy ze środków masowego przekazu, lecz również sponsoringu, a dotyczących m.in. wyrobów tytoniowych, napojów alkoholowych czy produktów leczniczych.
|
Umowa sponsoringu przewiduje m.in. zobowiązanie się sponsora do finansowania lub współfinansowania działalności zamierzonej lub realizowanej już przez sponsorowanego, natomiast sponsorowany zobowiązuje się do poinformowania opinii publicznej o finansowaniu lub współfinansowaniu wyżej wymienionej działalności przez sponsora poprzez popularyzowanie oznaczenia indywidualizującego sponsora w obrocie w trakcie tego przedsięwzięcia. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2004 r., sygn. akt VI ACa 709/2003 |
autor: Tomasz Konieczny
Gazeta Podatkowa nr 49 (777) z dnia 2011-06-20