Koszt utrzymania pracownika. Ile szef płaci za twój etat?

Pracodawca, obok wypłaty wynagrodzenia, ma obowiązek opłacać składki ZUS. Dodatkowe obciążenia podane są w procentach, a ich suma to ponad 20 proc. wysokości wypłaty. Ubezpieczenie emerytalne to 9,76 proc., rentowe to 6,5 proc., wypadkowe od 0,67 proc. do 3,33 proc., Fundusz Pracy to 2,45 proc., a Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP) 0,1 proc.

Ile pracodawca płaci za pracownika na etacie? Znając powyższe wartości, można dokonać obliczeń. Załóżmy, że pracownik otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze na poziomie 3500 zł brutto. W tym przykładzie składka emerytalna wyniesie 341,60 zł, rentowa 227,50 zł, ubezpieczenie wypadkowe 58,45 zł, Fundusz Pracy 85,75 zł, a FGŚP 3,50 zł. 

Ile pracodawca płaci za pracownika na etacie? Kiedy pracownik otrzymuje 3500 zł brutto, konieczność opłacenia przez pracodawcę składek wynosi około 717 zł, a łączny koszt jego zatrudnienia to ok. 4217 zł.

CZYTAJ TAKŻE: Czterodniowy tydzień pracy. Czy już gdzieś obowiązuje i kiedy będzie w Polsce?

Od 1 stycznia 2023 roku wynagrodzenie minimalne to 3490 zł brutto. Tego rodzaju umowa oznacza, że koszt utrzymania pracownika to obecnie 4 204,75 zł. Od 1 lipca 2023 roku minimalne wynagrodzenie wzrośnie do 3600 zł brutto. Wtedy koszty utrzymania pracownika wzrośnie do 4 337,28 zł. Koszt zatrudnienia pracownika z płacą minimalną w 2022 roku wynosił 3626,46 zł. 

Na koszt utrzymania pracownika składa się długa lista obowiązków. Koszty pracy to ogół wydatków, jakie ponosi pracodawca. Przede wszystkim to wynagrodzenie oraz ubezpieczenie społeczne. Co składa się na koszty pracy? Pracodawca musi uwzględnić także szkolenia z zakresu BHP oraz badania lekarskie. Te obejmują badania wstępne, okresowe czy kontrolne. 

Co składa się na koszty pracy? Zatrudnienie pracownika na etacie wiąże się z obowiązkiem opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowne i wypadkowe opłacane przez pracodawcę. Do tego należy pamiętać o składkach na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Całość kosztów pracy obejmuje także:

• wypłaty wynagrodzenia chorobowego przez okres pierwszych 33 dni, nieobecności choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną lub 14 dni, w przypadku osób, które ukończyły 50 lat;
• zapewnienia płatnego urlopu wypoczynkowego;
• rekompensowania ewentualnej pracy w godzinach nadliczbowych.

Co składa się na koszty pracy jeszcze? Do powyższych należy doliczyć prowadzenie i przechowywanie dokumentacji pracowniczej. Oprócz tego pracodawca musi wypłacać wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy, jeśli pracownik jest gotowy do jej podjęcia, a przyczyna przestoju leży po stronie pracodawcy.

CZYTAJ TAKŻE: Jakie oszczędności mają Polacy? To nie są duże kwoty

Do kosztów pracy zaliczane są także wszelkie benefity pracownicze jak prywatna opieka medyczna, karta sportowa czy kursy doszkalające. Najczęściej różnią się one w zależności od wielkości zakładu pracy. Mimo to należy je zaliczać do kosztów pracy, nawet jeśli są fakultatywne.

Od 1 stycznia minimalna stawka godzinowa w Polsce wynosi 22,80 zł brutto. To niezwykle ważne z perspektywy obliczania, jaki jest koszt umowy zlecenia dla pracodawcy, ponieważ najczęściej pracownikowi wypłaca się często stawkę za przepracowane godziny. Warto wspomnieć, że od 1 lipca 2023 roku minimalna stawka godzinowa będzie jeszcze wyższa. 

Koszt umowy zlecenia dla pracodawcy korzystny jest w momencie zatrudniania osób do 26. roku życia. Za uczącą się osobę całkowite koszty pracodawcy wynoszą tyle, ile kwota brutto wpisana na umowie. Ta sama zasada dotyczy osób, które mają umowę o pracę w innej firmie i dodatkowo zarabiają równowartość lub wyższe wynagrodzenie niż minimalna krajowa.

Koszt umowy zlecenia dla pracodawcy rośnie, kiedy powyższe kryteria nie są spełnione. Zatrudnienie osoby na umowę zlecenie bez innej pracy, po 26. roku życia i niestudiującej oznacza wyższe koszty pracodawcy. Ten musi pokryć ubezpieczenie emerytalne, zdrowotne oraz rentowe, a także wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy, składkę na Fundusz Pracy i FGŚP. 

Podstawą wymiaru składek jest uzyskany przez pracownika przychód, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jakie koszty ponosi pracownik? Tak wygląda podział składek w 2023 roku i procentowa wysokość ich finansowana przez pracownika:

• emerytalna - 9,76 proc.;
• rentowa - 1,50 proc.;
• zdrowotna - 9 proc.;
• chorobowa - 2,45 proc.

Koszty składki emerytalnej są podzielone po połowie na pracodawcę i pracownika, rentowa w proporcji ok. 77 proc. i 23 proc. Zdrowotna i chorobowa to koszt tylko pracownika, natomiast wypadkowa, na Fundusz Pracy i FGŚP płaci wyłącznie pracodawca. 

Jeżeli pracownik jest na urlopie wychowawczym albo pobiera zasiłek macierzyński, to składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i zdrowotne finansuje w całości budżet państwa.

CZYTAJ TAKŻE:

Płaca minimalna w górę? Zarabiający najniższą krajową mogą dostać 640 zł więcej

Większość dużych i średnich firm ma problem ze znalezieniem pracowników

Będzie nowy wzór świadectwa pracy. Sprawdzamy, co się zmieni