Kiedy można się starać o świadczenie wspierające?
Świadczenie wspierające to forma pomocy dla dorosłych osób z niepełnosprawnościami, która weszła w życie 1 stycznia 2024 roku. Jest zwolnione z podatku dochodowego i nie może zostać zajęte przez komornika. Od marca br. obowiązują nowe kwoty świadczenia w związku z coroczną waloryzacją. Sprawdź, kto może złożyć wniosek, jaka jest wysokość wsparcia oraz jak przebiega procedura jego przyznania.
Świadczenie wspierające to forma pomocy finansowej dla osób z niepełnosprawnością, której celem jest częściowe pokrycie wydatków związanych z zaspokojeniem szczególnych potrzeb życiowych. Prawo do świadczenia wspierającego przysługuje jedynie osobom, które ukończyły 18 lat i mieszkają na terenie Polski. Do uzyskania pomocy niezbędna jest także decyzja Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności (WZON), w której poziom potrzeby wsparcia określono na co najmniej 78 punktów. Natomiast od 2026 roku wniosek o wsparcie będą mogły składać osoby, które otrzymały od 70 do 77 pkt.
Wniosek może złożyć osoba zainteresowana lub jej pełnomocnik bądź przedstawiciel ustawowy, np. opiekun prawny. Wysokość otrzymanego świadczenia wspierającego zależy natomiast od liczby punktów przyznanych przez WZON.
Świadczenie wspierające przysługuje uprawnionej osobie bez względu na jej dochód. Dodatkowa pomoc jest zwolniona z podatku dochodowego, nie może zostać zajęta przez komornika i jest niezależna od innych otrzymywanych świadczeń. Wysokość świadczenia wspierającego zależy natomiast od ustalonego poziomu potrzeby wsparcia i jest obliczana jako procent renty socjalnej, która od 1 marca br. wynosi 1 878,91 zł:
- 70-74 pkt. – (40% renty socjalnej) 751,56 zł;
- 75-79 pkt. – (60% renty socjalnej) 1 127,35 zł;
- 80-84 pkt. – (80% renty socjalnej) 1 503,13 zł;
- 85-89 pkt. – (120% renty socjalnej) 2 254,69 zł;
- 90-94 pkt. – (180% renty socjalnej) 3 382,04 zł;
- 95-100 pkt. – (220% renty socjalnej) 4 133,60 zł.
Kwota świadczenia wspierającego wzrasta wraz z wyższym poziomem potrzeby wsparcia, co oznacza, że osoby wymagające większej pomocy otrzymują większe wsparcie finansowe.
Proces ubiegania się o świadczenie wspierające składa się z kilku etapów. Pierwszym krokiem jest uzyskanie decyzji WZON określającej poziom potrzeby wsparcia. Po jej otrzymaniu wnioskodawca ma 14 dni na jej ewentualne zaskarżenie. Jeżeli nie zostanie złożony wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzja po tym czasie staje się ostateczna. Natomiast w przypadku odwołania WZON wydaje nową, która obowiązuje od dnia jej wydania.
Po wspomnianych 14. dniach od otrzymania dokumentu, osoby posiadające ostateczną decyzję WZON mają 3 miesiące na złożenie wniosku do ZUS-u o ustalenie prawa do świadczenia wspierającego. Jeśli wniosek zostanie złożony w tym terminie, ZUS przyzna świadczenie z wyrównaniem od dnia, w którym WZON ustalił odpowiedni poziom potrzeby wsparcia lub od daty wskazanej przez wnioskodawcę.
Wniosek o świadczenie wspierające można złożyć wyłącznie drogą elektroniczną. Dokumenty składa się za pośrednictwem:
- Platformy Usług Elektronicznych (PUE) ZUS;
- portalu Emp@tia;
- bankowości elektronicznej.
Do wniosku o świadczenie wspierające nie trzeba załączać decyzji wydanej przez WZON, wystarczy tylko podać jej numer. Wszystkie dane, które znajdują się w takiej decyzji, ZUS otrzyma z Elektronicznego Krajowego Systemu Monitoringu Orzeczeń o Niepełnosprawności (EKSMOoN). Co ważne, we wniosku należy wpisać numer decyzji, w której WZON ustalił liczbę punktów poziomu potrzeby wsparcia, a nie np. numer orzeczenia o niepełnosprawności.
Przeczytaj także:
Mieli otrzymać "babciowe", dostają wezwania do zapłaty. Chaos z wypłatami w Warszawie
Kontrole ruszyły 15 marca, oni będą pierwsi. Za karę zmniejszą świadczenia
Logujesz się do banku przez internet? Uważaj, szybki sposób na stratę pieniędzy