Zrzeczenie się spadku i odrzucenie spadku to nie to samo. Różnica jest duża
Zrzeczenie się spadku i odrzucenie spadku mają taki sam cel. Często pojęcia te używane są naprzemiennie, co jest błędem. Dotyczą one dwóch odrębnych działów prawa cywilnego. Wśród różnic wymienić można działania realizowane w ramach tej czynności, formę prawną czy skutki. Przed sprawą o spadek dobrze wiedzieć, czym różni się zrzeczenie od odrzucenia spadku.
Odrzucenie spadku i zrzeczenie spadku są różnymi od siebie czynnościami. Pomimo tego, że finalnie dążą do tego samego, sam proces przebiegu spraw jest zupełnie inny. Dotyczy nie tylko odrębnej dokumentacji, lecz także osób koniecznych do podpisania danego dokumentu. Dobrze jest więc upewnić się przed sprawą spadkową, jakie są różnice. Sprawdźmy, czym różni się zrzeczenie spadku od odrzucenia spadku.
Różnica między zrzeczeniem się spadku, a jego odrzuceniem jest łatwo zauważalna.
Zrzeczenie się dziedziczenia możliwe jest wyłącznie w momencie, w którym osoba chcąca przekazać spadek dalej żyje. Wypełnia ona dokumenty wraz z ustawowym spadkobiercą, które mówią o zrzeknięciu się spadku. Dokument ten zaczyna mieć moc prawną dopiero w momencie, w którym spadkodawca umrze.
Odrzucić spadek można natomiast po śmierci spadkodawcy.
Dokument potwierdzający zrzeczenie się spadku można złożyć u notariusza lub przed sądem. Spisać można go w dowolnym momencie, w którym spadkodawca jeszcze żyje. Za jego życia dokument można w dowolnym momencie modyfikować lub całkowicie go odrzucić.
W momencie, w którym spadkodawca umiera, nie ma już możliwości wycofania zrzeknięcia się spadku. Traci się szansę na pozyskanie spadku.
Wyjątkiem jest sytuacja, w której mimo wszystko jesteśmy uwzględnieni w testamencie. Wtedy nawet dokument o zrzeknięciu się spadku traci moc prawną. Wtedy zostaje nam wyłącznie złożenie dokumentu o odrzuceniu spadku.
Wniosek o odrzucenie spadku nie oznacza jednoznacznie jego uznania. W niektórych przypadkach dokument ten nie zostanie uznany przez notariusza lub sąd. Ma to miejsce w momencie, w którym wniosek składa osoba niemająca zdolności prawnych.
Drugim powodem może być potencjalne działanie na szkodę wierzyciela. Jest to sytuacja, kiedy potencjalny spadkobierca ma długi. Przejęty przez niego spadek mógłby uregulować jego zaległości finansowe.
Spadek i sprawa przekazania dóbr zmarłego odbywa się po jego śmierci. W tej również chwili zgodnie z Kodeksem Cywilnym spadkobierca nabywa przepisane na niego dobra. Rezygnacja ze spadku możliwa jest poprzez złożenie stosownego dokumentu u notariusza lub w sądzie. Brak tego typu dokumentu świadczy o akceptacji przez nas spadku.
Decyzję o odrzuceniu lub przyjęciu spadku powinniśmy złożyć w ciągu 6 miesięcy. Tylko skąd będziemy wiedzieć o tym, że mamy prawo do spadku? Jeśli nie został spisany testament, jako najbliższa rodzina będziemy pierwsi w kolejce do dziedziczenia.
Wtedy też za pierwszy dzień uznaje się śmierć spadkodawcy. W przypadku testamentu za pierwszy dzień uznaje się odczytanie dokumentu spadkowego.
Istnieje wiele sytuacji, w których kolejność dziedziczenia spadku bywa różna. W sytuacji, w której nie ma spisanego testamentu, po odrzuceniu spadku dziedziczenie idzie po reszcie rodziny. Kolejność jest następująca:
- małżonek,
- dzieci,
- wnuki,
- rodzice,
- rodzeństwo,
- dzieci rodzeństwa,
- dziadkowie,
- pasierbowie,
- dalsza rodzina
Jeśli jednak spadek spisany zostaje w testamencie, kolejność jest zgodna z wolą zmarłego, nawet jeśli ktoś zrzekł się wcześniej spadku.
Odrzucenie spadku przez osobę dorosłą nie wymaga wielu działań. Wystarczy złożyć odpowiedni wniosek u notariusza lub do sądu. Inaczej jednak sytuacja ma się w przypadku dzieci. Odrzucenie spadku przez dziecko możliwe jest po otrzymaniu zgody ze strony sądu rodzinnego.
Bez tego dokumentu rodzice samodzielnie nie mogą podjąć decyzji co do rezygnacji ze spadku. Gdy taki dokument jest już w naszym posiadaniu, dalsza procedura wygląda identycznie jak przy osobie dorosłej.
***
Czytaj także:
Pracownicy powinni szykować się na gorsze czasy. Najtrudniej mają zatrudnieni w HoReCa
