ABC praktyki
Praktyki studenckie są często obowiązkowym punktem programów na wyższych uczelniach. Ale coraz częściej są nieodzownym elementem w zdobywaniu doświadczenia i pierwszym krokiem w karierze zawodowej.
Studenci zdobywają praktyki w różny sposób. Pomagają im w tym uczelniane biura karier, pracownicy uczelni lub studenci sami je znajdują.
Praktyki studenckie mogą wynikać z programu studiów i można je załatwić poprzez uczelnie bądź trzeba je załatwić samemu. Można je odbywać na podstawie skierowania lub zaświadczenia z uczelni, umowy cywilnej lub umowy o pracę.
1. Praktyki obowiązkowe (programowe), są organizowane przez uczelnię. Ubezpiecza ona praktykanta i przygotowuje program. Praktyka może odbywać się w wybranym przez studenta zakładzie pracy, jeśli obowiązki, które otrzyma, są zgodne z programem praktyki. Praca zarobkowa (także za granicą) może być zaliczona jako praktyka jeśli spełnia wymagania programu praktyk. Niektóre szkoły zrezygnowały z obowiązkowych praktyk. Wynagradzają jednak studentów dodatkowymi punktami, jeśli samodzielnie się na nie zdecydują.
2. Praktyki nieobowiązkowe, gdy student sam znajduje firmę, instytucję bądź urząd, który go przyjmie. Niektóre przedsiębiorstwa stosują wielostopniową rekrutację - assesment center, rozwiązywanie specjalnych zadań (case'y), testy umiejętności oraz rozmowę kwalifikacyjną. Inne przyjmują tych z najwyższą średnią lub zwracają uwagę na temat przyszłej pracy licencjackiej lub magisterskiej.
Najczęściej student przyjmowany jest na podstawie skierowania. Jest to porozumienie o programie praktyk - ile mają trwać i na jakich zasadach. Taka praca jest na ogół nieodpłatna. Dziekan powinien podpisać skierowanie także wtedy, gdy student sam znajdzie firmę, która chce go przyjąć na staż. Praca musi wiązać z kierunkiem studiów. Niektóre firmy przyjmują studentów tylko na podstawie skierowania. W tym przypadku student płaci za ubezpieczenie wypadkowe.
Czasem wystarcza firmie tylko zaświadczenie, że kandydat na praktykanta jest studentem. Dla firmy jest ono dowodem dla ZUS, że nie zatrudnia studenta "na czarno".
W przypadku praktyk płatnych najczęściej podpisywana jest umowa-zlecenia. Wtedy firma nie musi płacić ubezpieczenia emerytalno-rentowego ani chorobowego. Płaci natomiast ubezpieczenie wypadkowe. Praktykanci otrzymują wynagrodzenie.
Rzadko spotykana przy stażach jest umowa o dzieło. Firma nie ponosi wtedy żadnych kosztów związanych z ubezpieczeniem - student sam płaci ubezpieczenie wypadkowe. Praktyka na takich zasadach jest płatna.
Umowę o pracę na czas określony proponują tylko największe firmy. Prowadzą one specjalne programy praktyk i planują zatrudnić stażystę po praktyce na stałe. Takiemu pracownikowi należy
się płatny urlop, zasiłek na czas choroby, płatne nadgodziny. Firma płaci wszystkie obowiązkowe ubezpieczenia, a staż pracy liczy się do emerytury. Student otrzymuje wynagrodzenie (zagwarantowana płaca minimalna - obecnie 849 zł).
