Konsekwencje skorygowania zeznania

PIT po autokorekcie

Błędnie wypełniony PIT, np. taki, w którym nie zostały uwzględnione wszystkie dochody osiągnięte w ubiegłym roku, można skorygować. Aby to zrobić, należy złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie korygujące oraz pisemne uzasadnienie przyczyn naniesienia poprawek. Takie wymogi wynikają z art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej.

Poprawienie zeznania to nie wszystko. Niekiedy trzeba również sięgnąć do portfela. Należy to zrobić, jeżeli w wyniku skorygowania zeznania wychodzi podatek do zapłaty. Wpłacaną kwotę nie zawsze jednak trzeba powiększyć o odsetki za zwłokę. Nie ma takiej potrzeby, gdy korekta zeznania za 2008 r. zostanie złożona do 30 kwietnia 2009 r. Osoby, które zrobią to później, muszą już liczyć się z konsekwencjami odsetkowymi. W drodze wyjątku unikną ich, jeżeli wysokość odsetek nie przekroczy trzykrotności wartości opłaty dodatkowej pobieranej przez Pocztę Polską SA za polecenie przesyłki listowej. Obecnie jest to kwota 6,60 zł.

Podatnik, który będzie musiał uregulować zaległość podatkową ujawnioną w wyniku autokorekty zeznania, może za to zapłacić niższe odsetki - obliczone według stawki wynoszącej 75% stawki podstawowej. Nie wystarczy jednak złożyć zeznania korygującego i pisemnego uzasadnienia przyczyn naniesienia poprawek, aby z tego skorzystać. Trzeba jeszcze w ciągu 7 dni od dnia złożenia korekty uregulować całą zaległość podatkową ujawnioną w jej wyniku.

Skutki dokonania korekty może odczuć także osoba, której przysługuje nadpłata. Jeżeli skoryguje PIT, zanim urząd skarbowy odda jej nadpłacony podatek, musi przygotować się na dłuższy okres oczekiwania na pieniądze. Na zwrot nadpłaty urząd skarbowy ma bowiem 3 miesiące od dnia skorygowania, a nie złożenia zeznania.

Może oczywiście okazać się, że po skorygowaniu PIT-u podatnikowi w ogóle nie przysługuje nadpłata lub jest ona niższa od pierwotnie wyliczonej. Jeżeli urząd skarbowy zwrócił już taką niesłusznie wykazaną nadpłatę bądź zaliczył ją na spłatę zaległych, bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych, traktuje się ją na równi z zaległością podatkową. Podatnik, któremu przyjdzie oddać taką nadpłatę, musi więc liczyć się z konsekwencjami odsetkowymi. Odsetki naliczane są od dnia zwrotu nadpłaty lub zaliczenia jej na poczet zaległych, bieżących bądź przyszłych podatków.

Urzędowe poprawki

Niektóre błędy urzędnicy skarbowi sami poprawią. Mogą to zrobić, gdy w weryfikowanym w czasie czynności sprawdzających zeznaniu znajdą błędy rachunkowe lub inne oczywiste pomyłki bądź stwierdzą, że podatnik wypełnił je niezgodnie z ustalonymi wymaganiami. Urzędnik skoryguje PIT, dokonując stosownych poprawek lub uzupełnień, jeżeli w wyniku tego zmiana wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty czy wysokości straty nie przekracza 1 tys. zł. Taki wymóg został zawarty w art. 274 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Podatnik musi być oczywiście o wszystkim poinformowany. Doręczana jest mu uwierzytelniona kopia skorygowanego zeznania. Wraz z nią otrzymuje informację o związanej z korektą zmianie wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty lub wysokości straty bądź informację o braku takich zmian. Jeśli podatnik nie zgadza się z poprawkami naniesionymi przez urzędnika, może wnieść sprzeciw na korektę. Ma na to 14 dni od dnia doręczenia mu uwierzytelnionej kopii skorygowanego zeznania. Wniesienie sprzeciwu anuluje korektę. W przypadku gdy nie zostanie on złożony w terminie, „urzędowa” korekta zeznania wywołuje skutki prawne jak korekta dokonana przez podatnika.

Skorygowanie PIT-u w tym trybie może wydłużyć okres oczekiwania na nadpłatę. Na jej zwrot urząd skarbowy ma bowiem 3 miesiące od dnia upływu terminu do wniesienia sprzeciwu na korektę.

Nadpłata, będąca efektem „urzędowej” korekty zeznania, przekazana podatnikowi nienależnie nie jest jednak traktowana jak zaległość podatkowa. Zwrot takiej niesłusznie otrzymanej kwoty nie niesie więc za sobą obowiązku doliczenia odsetek za zwłokę.

W przypadku gdy urzędnicy będą zwlekać z ujawnieniem drobnych uchybień, podatnik „zaoszczędzi” na odsetkach za zwłokę. Nie zapłaci odsetek od zaległości podatkowych, powstałych w wyniku popełnienia błędów rachunkowymi lub oczywistych omyłek, za okres od dnia następnego po upływie dwóch lat od złożenia zeznania, jeśli w tym czasie urząd skarbowy nie ujawni tych uchybień. Wynika to z art. 54 § 1 pkt 7a Ordynacji podatkowej.

Wezwanie do korekty

Nie każdy błąd może być skorygowany przez pracowników urzędów skarbowych. Jest to dopuszczalne w przypadku stosunkowo drobnych uchybień. Jeżeli urzędnik sprawdzający PIT uzna, że ze względu na charakter i zakres uchybień nie może sam nanieść poprawek, zwraca się o to do podatnika. Wzywa go do skorygowania zeznania i złożenia niezbędnych wyjaśnień. Wskazuje przy tym przyczyny, z powodu których informacje zawarte w zeznaniu budzą wątpliwości. Przewiduje to art. 274 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Jeżeli w wyniku korekty zeznania wychodzi podatek do zapłaty, należy go uregulować, pamiętając o odsetkach za zwłokę. Trzeba jednak uiścić odsetki naliczone według podstawowej stawki. W tym wypadku nie można zastosować preferencyjnych zasad ich naliczania.

Osoba, która czeka na nadpłatę, musi natomiast uzbroić się w cierpliwość. Na oddanie pieniędzy urząd skarbowy ma 3 miesiące od dnia skorygowania zeznania. Jeżeli jednak okaże się, że po korekcie zeznania dokonanej w trybie art. 274 Ordynacji podatkowej nadpłata została niesłusznie zwrócona to oddając ją, nie trzeba będzie doliczyć odsetek.

Podstawa prawna: ustawa z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.).