PPK. Pracujesz co najmniej 3 miesiące na umowę o pracę? Musisz to wiedzieć
Pracownicze Plany Kapitałowe to dobrowolny system oszczędzania na emeryturę, do którego jednak zapis odbywa się automatycznie. Niektórzy pracownicy nawet nie zdają sobie sprawy z tego, że pracodawca już zapisał ich do PPK. Kiedy pracodawca zapisuje pracownika do Pracowniczych Planów Kapitałowych i jak można z tego zrezygnować?
Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK) to dobrowolny system długoterminowego oszczędzania, którym obejmowane są osoby pełnoletnie zatrudnione na podstawie umów, od których odprowadzane są składki emerytalno-rentowe. Przede wszystkim więc PPK dotyczy wszystkich pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.
Oszczędności gromadzone w ramach PPK trafiają na indywidualne konto pracownika, gdzie zarządzane są przez odpowiednie instytucje finansowe. Środki te natomiast pochodzą z trzech źródeł: z wynagrodzenia pracownika (co najmniej 2 proc.), z wpłaty pracodawcy (co najmniej 1,5 proc.) oraz z dopłat od państwa (m.in. 250 zł wpłaty powitalnej i 240 zł dopłaty rocznej).
Zgodnie z ustawą, choć udział w PPK jest dobrowolny, to pracodawca ma obowiązek zawrzeć w imieniu pracownika umowę o prowadzenie PPK. Umowa ta podpisywana jest z instytucją finansową wybraną przez pracodawcę. Pracownik nie musi wówczas podejmować żadnych działań, ponieważ zapis do PPK dokonywany jest automatycznie.
Zgodnie z przepisami pracodawca może zgłosić do PPK wyłącznie osoby, które są zatrudnione w jego firmie przez co najmniej 14 dni. W przypadku nowo zatrudnionej osoby natomiast pracodawca powinien zawrzeć w jej imieniu umowę o prowadzenie PPK najwcześniej po upływie 3 miesięcy (90 dni) od dnia zatrudnienia. Sam zapis do programu z kolei musi nastąpić najpóźniej do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym minęły wspomniane 3 miesiące pracy.
Do okresu 3 miesięcy dodatkowo wlicza się okresy zatrudnienia z poprzedniego roku, które miały miejsce u obecnego pracodawcy i te, które miały miejsce u innego pracodawcy, pod warunkiem, że obecny pracodawca jest następcą prawnym w stosunkach prawnych nawiązanych przez poprzedniego pracodawcę. Dzieje się tak w sytuacji, gdy np. firma zostaje przejęta przez inną firmę w wyniku fuzji, gdy dochodzi do sprzedaży firmy, lub gdy pracownik przechodzi do nowego pracodawcy na mocy porozumienia między firmami.
Pracownik, który nie chce przystępować do Pracowniczych Planów Kapitałowych, może złożyć do pracodawcy deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat. Taką deklarację można złożyć po nawiązaniu stosunku pracy, ale przed upływem 3 miesięcy zatrudnienia. Jeśli pracownik złoży deklarację o rezygnacji z udziału w PPK przed upływem 3 miesięcy od dnia zatrudnienia, to wówczas pracodawca nie zawrze w jego imieniu umowy o prowadzenie PPK.
Natomiast gdy pracownik nie złoży deklaracji w ww. terminie, to wówczas zostanie on automatycznie zapisany do PPK. Z racji tego, że Pracownicze Plany Kapitałowe są jednak dobrowolnym systemem oszczędzania, pracownik ma prawo w każdej chwili zrezygnować z udziału w programie. W takiej sytuacji wystarczy, że po prostu złoży pisemną deklarację o rezygnacji.
Warto również pamiętać, że ustawa o PPK przewiduje ponowny, automatyczny zapis uczestników, który odbywa się co 4 lata od momentu rezygnacji z programu. Pracownik, który nadal nie chce zostać zapisany do Pracowniczych Planów Kapitałowych, musi więc przed upływem 4 lata, ponownie złożyć deklarację o rezygnacji z udziału w PPK.
WB
