Nawet 150,93 zł do zapłaty. Podatek od psa jest obowiązkiem, ale może nie dla ciebie

Podatek od psa może wzbudzać kontrowersje. Głównie dzieje się tak dlatego, że nie jest to opłata, która obejmuje wszystkich właścicieli czworonogów. Wiele zależy od miejsca zamieszkania, ponieważ to w gestii samorządu jest, co będzie działo się z daniną w regionie.

Podatek od psa jest obowiązkowy, ale tylko i wyłącznie w tych gminach, które zdecydowały się go pobierać. O tym, czy w danej gminie obowiązuje opłacanie podatku od psa możemy dowiedzieć się na stronie internetowej gminy lub w budynku urzędu bezpośrednio. 

Nie ma jednego klucza dotyczącego obowiązywania podatku od psa - to władze gminy decydują się na jego pobieranie lub nie. Odpowiedź na pytanie, gdzie obowiązuje podatek od psa może być więc tylko jedna - pies jest opodatkowany wszędzie tam, gdzie jego ściąganie od obywateli zostało zatwierdzone przez radę gminy.

Zgodnie z art. 18a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych decyzja o wprowadzeniu podatku od psa spoczywa na barkach rady gminy. Dlatego też w niektórych częściach Polski danina obowiązuje, a w innych nikt nawet mógł o niej nie słyszeć. Co jednak się tyczy kwoty podatku - tutaj także istnieje duża dowolność.

Podatek od psa opłacany jest bowiem co roku w tych gminach, w których obowiązuje. Jednak nie wszędzie tam, gdzie jest ściągany, płaci się tyle samo podatku za psa. 150,93 zł to maksymalna stawka zaproponowana przez Ministerstwo Finansów. Gminy mają prawo ustalić dowolną kwotę mieszczącą się jednak w widełkach ustalonych przez górną kwotę 150,93 zł podatku od psa.

Nawet w przypadku zamieszkiwania gminy, w której podatek od psa jest ściągany, możemy znajdować się w gronie podatników zwolnionych z opłacania daniny. Ustawodawca wskazał trzy kategorie osób, które nie muszą płacić za swoje psy. Zgodnie z ustawą z 1991 roku z daniny zwolnione są:

• osoby posiadające oświadczenie o dowolnym stopniu niepełnosprawności, a pies jest psem asystującym,
• osoby posiadające orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności,
• osoby powyżej 65. roku, które samodzielnie prowadzą gospodarstwo domowe,
• osoby pełniące stanowiska w przedstawicielstwach dyplomatycznych i urzędach konsularnych,
• osoby opłacające podatek rolny od użytków rolnych o powierzchni większej niż 1 hektar lub 1 hektar przeliczeniowy.

W tym miejscu musimy jednak podkreślić, że pozostawanie członkiem jednej z wyżej wymienionych grup nie zwalnia nas z opłacania podatku od psa całkowicie. W wypadku, gdy spełniamy jeden z wyżej przedstawionych warunków, nie płacimy podatku tylko od jednego zwierzęcia. Nawet jeśli spełniamy te warunki, a posiadamy więcej niż jedno psa, za każdego kolejnego płacimy normalną stawkę. Wyjątek dotyczy ostatniej grupy, czyli rolników.

Za pierwszego i drugiego psa nie trzeba płacić jeśli opłacamy podatek rolny od użytków rolnych o powierzchni większej niż 1 hektar lub 1 hektar przeliczeniowy. Wówczas danina dotyczy nas dopiero jeśli posiadamy trzy psy lub więcej.

Wskazane powyżej przypadki to ogólnie obowiązujące kategorie osób zwolnionych z opłacania podatku od psa. Duża dowolność gmin w kwestii rozporządzania opłatą sprawiają, że czasami władze gminy zwalniają z opłacania jej także osoby, których pies pochodzi ze schroniska lub go zaczipowały. Dokładnych informacji na ten temat należy szukać jednak w publikacjach odpowiedniego urzędu gminy.

Podatek od psa należy opłacić raz do roku. Termin ściągnięcia opłaty indywidualnie ustalany jest jednak przez gminę, choć w internecie możemy znaleźć informację, że w niejednej gminie obowiązuje termin płatności do 30 kwietnia każdego roku. Po dokładną informację względem terminów w konkretnych gminach odwołujemy jednak do oficjalnych publikacji samorządów.

Prawo przewiduje trzy możliwości na ściągnięcie podatku od psów. Jest to opłata w kasie urzędu, przelew na konto gminne lub zapłacenie daniny u inkasenta, którego wskazała gmina, czyli osoby upoważnionej do odbierania wpłat od podatników.

Przemysław Terlecki